Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2012

Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012

Αντε να αποδείξεις οτι δεν είσαι AT-AT

Φουυυ-Φουυυυυ.... οκ, φύγανε οι αράχνες.

Ορισμένοι ρωτάνε ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που θα έκανα πριν το τέλος του κόσμου.
Ε, εγώ λοιπόν αποφάσισα να ποστάρω κάτι (μικρό έστω) σε αυτό το blog.
Και όταν ξαναρθει το τέλος του κόσμου θα ξαναποστάρω και σας υπόσχομαι με την αξιοπιστία που με διακρίνει να ξαναγράψω άρθρο σύντομα.


Το μόνο που παρατήρησα οτι φτάνει στο τέλος του, είναι η όραση μου, ισως μετά απο πολύχρονη σχέση με τα φωτόνια της οθόνης του PC.
Αν ήμουν ακόμα πιο "ρομαντικός", και "ψαγμένος", και "σοφιστικά σκεπτόμενος", και "ανθρώπινος" θα έλεγα επίσης [κουλτουριαρης γκοθο-συγγραφέας mode on] οτι φθίρεται η ανθρώπινη μου υπόσταση, αυτή που διαχωρίζει τη δυναμική της ψυχής απο τις λειτουργίες του μηχανήματος, που διαφοροποιεί τον Αλέξανδρο απο την περσόνα του alexk, που κατακλύζει την ύλη του σωματός σου με την ουσία της δημιουργικής σκέψης, και σε βοηθάει να αντιλαμβάνεσαι το υπαρκτικό σου είναι, και τα σημάδια των αισθήσεων σου, και... εχμμμ, πως να το πω πιο ποιητικά....
και να βλεπεις την γαμημένη την τύφλα σου!!

Ολα αυτά, είπαμε, ΑΝ ήμουν ρομαντικός, και ΑΝ ήμουν αγνά ανθρώπινος, και, βασικά....
ΑΝ ήμουν άνθρωπος!!



Παω ο κακομοίρης να ποστάρω σε κάποιο άλλο blogάκι, και στουκάρω πάνω σε αυτό:

...ας το αποδείξουμε. opyrast, και μετά 23... επι 2; Σκέτο το 2; Α, μηδενικό πρέπει να ναι. Το γράφουμε, πατάμε δημοσίευση, και Βουαλ......

 Εϊ, τι θες να μου πεις τώρα, οτι σου κάνει ο alexk για ρομπότ; Για να σου πω, παρε τωρα το... 17 ετσι; Και το... thousae... η thoisae... η thoisea... εμ, ας μη γίνουμε και ρεζίλι, ας το αλλάξουμε σε κάτι πιο εύκολο.

 Αυτό τώρα είναι rcurrsn; H rcursn; H pcuirsn;
ΑΑΑΡρρρρργκ.... δεν θα με στραβώσετε για ένα κωλοποστάρισμα, γαμώ την τρέλα μου!!!!

Η μήπως ναι;; Τοσο γαμάτος είναι τελικά ο alexk; Τοσο πολύ δεν υπάρχει η ανθρώπινη υπόσταση του σε αύτον τον κόσμο; Τόσο που θεωρείται ρομπότ;;

Ας είναι! Ειμαι πρόθυμος να ξεγελάσω την απόδειξη της ουσίας μου. Για το confirmation του ποσταρίσματος ρε γαμώτο!!!
Θα συνεχίσω να πατάω το κουμπί της αλλαγής μέχρι να βρώ αυτό που θα αναγνωρίσω. Μεχρι να βρεθεί αυτό που εμμέσως θα εξηγήσει την ψυχική μου υπόσταση, και τέλος γαμωπάντων, που ανήκω σε αυτό τον κοσμο.......

Αχα!! Hell Yeah!!!

Για την ιστορία, το ποστ ολοκληρώθηκε μια χαρά μετα τη υποχθόνια αποκαλυπτική συναντησή μου με τον...
Σαϊλσα.
Happy end, απαλή μουσική, τίτλοι τέλους, απόδοση διαλόγων Νατάσα Συρεγγέλα, κλπ, κλπ...



ΥΓ: Για όσους δεν το ξέρουν, το ρομποτ μου δημιούργησε και facebook page.
http://www.facebook.com/AlexkDenPameKala
Οσοι θέλετε πιο εύκολα να μαθαίνετε για καινούργιες μου αναρτήσεις, η να με κάνετε γνωστό στον κοσμάκη, ευπρόσδεκτοι. Οσοι θελουν να μου γράψουν και μαλακίες, ακόμα πιο ευπρόσδεκτοι.


Τρίτη 28 Αυγούστου 2012

BIOS και πολιτεία


Ακούσατε, ακουυυσατε!!
Ο alexk έχει PC, και ποστάρει άρθρο!


Ναι,  βλέπετε, η φριτέζα που έχω για υπολογιστή, τα παιξε τους τελευταίους μήνες, δεν μπόρεσε να μπει στο BIOS (πόσο μάλλον στο blogger), και με άφησε να απολαυσω το καλοκαιράκι. Και αφού βρήκα άλλον, δεν είχα όρεξη να γράψω.

Λοιπόν… ίσως είναι ο πιο άκυρος τίτλος που έχω βάλει ποτέ σε σχέση με το θέμα του άρθρου, απλά τον έβαλα:
1ον) Γιατί μπορώ
2ον) Για να μην πάει χαμένο το λογοπαίγνιο
3ον) Γιατί ούτως η άλλως, σήμερα δεν θα πιάσουμε κάτι συγκεκριμένο, που να χρειάζεται ένα κατεβατό από επιχειρήματα.

Θα ασχοληθώ με μκρότερες άσχετες παρατηρήσεις/απορίες που δεν θα άνηκαν σε ολοκληρωμένο άρθρο, ανήκουν δηλαδή στην θεματολογία «Miscellaneous»


1. Τι στο διάολο πίνουν αυτοί οι ανορθόγραφοι;

Για να μην παρεξηγουμαι: Δεν εννοω αυτό-καθαυτο το ότι μπορει ο κάθε γιδοτυρόβλαχος να μην εχει παει σχολειο για να μαθει ένα γραμμα της προκοπης. Στην τελικη, η ανορθογραφια δεν είναι το μονο στοιχειο γυφτιας που χαρακτηριζει το μεσο Ελληνα. 
Τη στιγμη ειδικα, που στο γραπτο λογο βλεπεις κάθε ειδους μαλακες, να γραφουν greeklish με αριθμους, η να κοβουν φωνηεντα, η να γραφουν μονιμως με κεφαλαια, η να αγνοουν σημεια στιξης, η να βαριουνται να βαζουν τονν….  Εμμμ, ναι, τέλος πάντων.


Αυτό που θέλω να πω εν ολίγοις, είναι ότι δεν μου προκαλεί αγανάκτηση η γραπτή αμορφωσιά, αντιθέτως μου προκαλεί θαυμασμό η λογική της, που από ένα σημείο και μετά προχωράει σε επίπεδα που αδυνατώ να κατανοήσω.

Ας το δούμε από την πλευρά του ανίδεου: Πως θα γράψω μια άγνωστη λέξη;
Το πρώτο γράμμα που σας έρχεται στο μυαλό όταν λέτε «Ε» είναι το έψιλον. Για το «Ι» είναι το «η» και το «ι». Το αντίστοιχο για το «Ο» είναι (σε πιο μικρό βαθμό) το όμικρον. Γι αυτό εξάλλου έχει καθιερωθεί στο γραπτό λόγο να είναι αποδεκτές φράσεις όπως: «Εε… Οπα… που πας ρε μαλάκα θα με τρακάρεις!!», χωρίς να υπάρχει κάποιος γραμματικός κανόνας (Εξαιρούνται περιπτώσεις όπως: «Ωω, στις ομορφιές σου είσαι» η «Ωωωω, ΠΑΟΚάρα έχω τρέλα στο μυαλό»). Η ακόμα περισσότερο, όταν γράφεις Αγγλικές λέξεις με ελληνικούς χαρακτήρες. «Ο Τζον και η Λίλιαν γνωρίστηκαν σε ένα ασανσέρ, και πρόλαβαν να κάνουν σεξ, λίγο πριν αυτό κάνει στοπ στον όροφο του γραφείου του μάνατζερ Είδατε πουθενά κανένα «ω», κανένα «υ», η κανένα «αι» στις μπολνταρισμένες προτάσεις;

Θα έχετε ακουστά το δόγμα των εποπτών γραμμών για τον σύγχρονο κανονισμό του οφσάιντ: «Η αμφιβολία είναι υπέρ του επιτιθέμενου».
Ε, κάπως ανάλογη είναι και η λογική του ορθόδοξου ανορθόγραφου Έλληνα: «Η αμφιβολία είναι υπέρ του ‘ε’, του ‘ο’, και του ‘ι’, άντε μερικές φορές και του «η» λόγω συχνότητας. Μικρότερη βαρύτητα έχουν οι περίεργοι φθόγγοι, τα «αι», τα «ει», τα double λάμδα, κοκ»  
Που σημαίνει ότι στις εύκολες λέξεις, δε μπορεί, κάπου μέσα θα πέσεις.

Δικαίως λοιπόν έχω την περιέργεια, τι στο διάολο πίνεις όταν μου βάζεις κάτι «αι», κάτι «οι», και κάτι «υ» σε απλές λέξεις;
Όταν διαβάζω προτάσεις όπως: «Ευτυχός που σκόραρε η Θρυλαρα, γιατή δεν ξέρω πόσω θα άντεχα» δεν θα το συγχωρήσω κιόλας, απλά θα καταλάβω το πρόβλημα αμορφωσιάς σου.
Όταν όμως διαβάζω: «Θαίλω να μου πυς αν ο θοίωσ θα αίρρθη σείμαιρα» τότε αξίζεις να είσαι αντικείμενο έρευνας (ναι, τη λέξη «θοίωσ» τουλάχιστον, την έχω δει irl)

Δηλαδή τι θες να μου δείξεις ρε γυφτάμπουρα; Ότι δεν ξέρεις ούτε πως γράφεται το «α» στο Αλέξανδρος, αλλά ξέρεις να μου γράφεις τους πιο δύσκολους φθόγγους;
Μην το πιάνεις στα χέρια σου άμα δεν το ξέρεις το ρημάδι…


2. Το μέλλον θεωρητικά υπάρχει!

Και τώρα θα πιάσουμε επικίνδυνα επίπεδα nerd-οσύνης.
Αν πιστεύεις σε προφητείες, γούρια, ωροσκόπια, πεπρωμένα, κάρμα, Αιγυπτιακές θεωρίες ελικοειδών timelines, και λοιπές ηλιθιότητες, τότε δεν υπάρχουν πολλοί λόγοι να διαβάσεις παρακάτω.

Οι υπόλοιποι πιθανότατα μοιραζόμαστε το ίδιο αιώνιο ερώτημα: Μπορεί ο άνθρωπος να ταξιδέψει μπρος-πίσω στο χρόνο, η έστω να πάρει εικόνες από το παρελθόν και το μέλλον; Και για το παρελθόν μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι εφικτό, διότι είναι μια κατάσταση που έχει ήδη υπόσταση: Έχει ήδη συμβεί. Εξάλλου, όταν κοιτάς τα άστρα που απέχουν κάμποσα έτη φωτός, στην ουσία αυτό κάνεις.

Το μέλλον όμως; Μπορείς να πεις ότι ισχυεί  το ανάποδο σε σχέση με το παρελθόν: Μπορείς να το αλλάξεις, δεν μπορείς όμως να το δεις και να το υπολογίσεις. Απλούστατα γιατί δεν υπάρχει (ακόμα)!! Σωστά;
Εφόσον μιλάμε εντελώς υποθετικά, τότε ΔΕΝ συμφωνώ ακριβώς. Είμαι βέβαια της άποψης ότι είναι ΑΤΟΠΟ για τον ανθρώπινο παράγοντα να προβλέψει το μέλλον, δεδομένου ότι η παραμικρή αλλαγή στο παρόν μπορεί να επηρεάσει σημαντικά ολόκληρη τη ροή του timeline. Αυτό σημαίνει ότι το ατόπημα βασίζεται στην εξής απλή λογική: Πώς γίνεται να προβλέψω το μέλλον, αφού θα πρέπει να προβλέψω και την πρόβλεψη του; (με πιο απλά λόγια: Πως θα δω ότι με πάτησε νταλίκα, αφού μετά την πρόβλεψη θα την αποφύγω; )

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η πορεία δεν είναι προδιεγραμμένη.
Όλη η ιστορία του σύμπαντος βασίζεται σε συγκυρίες. Το ένα άτομο πήγε εκεί, το άλλο το κουτούλησε, δημιουργήθηκε το παράλλο, ανέπτυξε τις τάδε ιδιότητες, κοκ. Από αυτή τη σειρά εξαρτώνται όλα: Το πως δημιουργήθηκαν οι πλανήτες, το τι έγινε το 435 π.Χ., το τι κάνεις εσύ τώρα, το πώς λειτουργεί ο εγκέφαλος μου προκειμένου να σκεφτεί όλες αυτές τις μαλακίες για το μέλλον, κλπ. Και όπως ήδη έγραψα, η παραμικρή αλλαγή στα γεγονότα, μπορεί να αλλάξει όλη τη ροή των πραγμάτων.

Με άλλα λόγια: Δεν υπάρχει κάτι απόλυτα τυχαίο σε αυτόν τον κόσμο. Ακόμα και οι ψηφιακές παραγωγές random αριθμών βασίζονται στην αδυναμία του ανθρώπου να προβλέψει τη ροή της εφαρμογής.
Αν βάλεις 2 κουρδιστά αυτοκινητάκια σε λειτουργία χωρίς αλληλεπίδραση, τότε μπορείς να καταλάβεις που θα πάνε, η και πότε. Αν όμως κουτουλήσουν μεταξύ τους, τότε οι διευθύνσεις, οι κατευθύνσεις, οι ταχύτητες, η εφαρμογή των δυνάμεων, και γενικότερα όλο το σύστημα, θα γαμηθούν τελείως. Από τη στιγμή που έφυγαν από τα χέρια σου, η πορεία τους είναι κάτι το δεδομένο. Δεν μπορείς όμως πια να υπολογίσεις την κατάληξη τους, πόσο μάλλον για όλα τα σωματίδια που κυκλοφορούν και κυκλοφόρησαν στο σύμπαν.
Δες το σαν να έχεις φτιάξει ένα πρόγραμμα με κάμποσες πολύπλοκες συναρτήσεις, ακόμα περισσότερες μεταβλητές και σταθερές, χωρίς random μεταβλητές, και χωρίς αλληλεπίδραση με το χρήστη. Μόλις το εκτελέσεις, θα σου βγάλει τα ίδια αποτελέσματα όσες φορές κι αν το βάλεις να τρέξει. Η κατάληξη του υπάρχει και είναι συγκεκριμένη, απλά δεν είναι ανθρωπίνως δυνατό να υπολογιστούν τα δεδομένα σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή.

Εντελώς θεωρητικά λοιπόν, η παραπάνω θεωρία θεωρείται στο παρακάτω θεωρητικό θεώρημα:
ΑΝ είμασταν σε θέση να ξέρουμε την κατάσταση και τη διεύθυνση όλων των σωματιδίων του σύμπαντος σε έστω μια χρονική στιγμή, τότε θα τα βλέπαμε όλα: και το παρελθόν, και το παρόν, και το μέλλον, και τα πάντα όλα!!

Πρακτικά: Γάμα το, και ζήσε το κωλο-παρόν σου.


3. Μήπως το σπέρμα ΔΕΝ είναι δίκαιο;

Τελικά, σε αυτό το άρθρο το παίζω σαν να είμαι όχι μόνο nerd, αλλά και πιο «καλλιεργημένος» και από τα μεταλλαγμένα τροπικά φυτά του Resident Evil. Πρέπει να ρίξω λίγο το επίπεδο, χωρίς ταυτόχρονα να ξεφύγω από το πνεύμα του άρθρου, γι αυτό θα μιλήσουμε για κάτι πιο κυνικό: Το χυσαμόλι.

Ο νόμος της ζούγκλας δεν ισχυεί μόνο στη ζούγκλα. Σε κάθε βιολογική κοινωνία, ο ισχυρότερος επικρατεί και κάνει τη νέα γενιά ισχυρότερη. Έτσι και τα σπερματοζωάρια κάνουν αγώνα δρόμου για το ποιο θα δώσει το DNA στο νιάνιαρο σου, υπό την προϋπόθεση βέβαια να είσαι αρκετά μαλάκας ώστε να γαμήσεις χωρίς προφυλακτικό εν μέσω οικονομικής κρίσης.
Όπως έχει πει και ο Bill Gates όμως, η ζωή δεν είναι δίκαιη, και πρέπει να ζούμε με αυτό. Κάτι τέτοιο κάνουν και τα σπερματοζωάρια.

Όταν χύνεις στο μουνί της γκόμενας, το παπαρδέλι σου εκτοξεύει σπέρμα σαν νεροπίστολο. Δηλαδή, μοιάζει με γραμμή, παρά με κύμα στην παραλία. Και δεν μοιάζει με αγώνες στίβου, όπου οι αθλητές τοποθετούνται σε ίση απόσταση από το τέρμα, σε αρκετά πλατύ ταρτάν.

Το ερώτημα μου είναι: ποιος τα σκέφτεται τα άμοιρα τα σπερματοζωάρια που ξεκινούν από τις τελευταίες θέσεις; Ποιος μου λέει ότι επικρατεί ο γρηγορότερος και όχι ο πιο κοντινός;

«Ρε alexk, τα σπερματοζωάρια είναι σβέλτα πράγματα σε σχέση με τις διαστάσεις τους. Και η απόσταση που πρέπει να διανύσουν είναι αναλόγως τεράστια, που σημαίνει ότι τους παίρνει κάτι μέρες να φτάσουν στη μήτρα. Η όλη απόσταση δίνει τη δυνατότητα σε κάποιον γρήγορο να προσπεράσει τις κότες στον κατάλληλο χρόνο.»

Ναι, αλλά το συνολικό μήκος χορδής του χυσιού δεν είναι αμελητέο. Και στην τελική, η διαφορά απόστασης στην εκκίνηση είναι μια διαφορά. Αν το 1ο ταχύτερο σπερματοζώον είναι στην τελευταία θέση, και το 2ο στην πρώτη, αν η διαφορά ταχύτητας δεν αρκεί για να γίνει η προσπέραση πριν το ωάριο, τότε το πρωτάθλημα είναι κάλπικο.


Εννοείται ότι ο alexk δεν είναι επιστήμονας γυναικολογικής/γενετολογικής (επιστήμουνας δηλαδή... χο χο χο...) ώστε να μην παραδεχτεί την ημιμάθεια επί του θέματος. 
Όποιος μπορεί να με διαψεύσει επειδή ξέρει περισσότερο το θέμα (είτε λόγω μελέτης, είτε λόγω εμπειρίας), ας δώσει τα φώτα του πάνω στον αγώνα των σπερματοζωαρίων.


Εγώ αρκετά έδωσα για σήμερα.
(Inb4: Φώτα, ή σπερματοζωάρια;                     -ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ!!!)

Τρίτη 17 Απριλίου 2012

Κοιμώμενοι ανα κατηγορίες


Διάφορα blogs/sites έχουν κάνει άρθρα με λίστες κατηγοριών ανθρώπων. Εμπνεύστηκα από προσωπικές και μη εμπειρίες για να κάνω κι εγώ ένα λοιπόν.

Πάσχα, διακοπές από επαγγελματικές υποχρεώσεις, βραδιά ανάστασης, καταβρόχθισμα του αρνιού. Τι συνεπάγεται αυτό μετά το τέλος του σαββατοκύριακου;; Μα φυσικά ότι κοιμηθήκαμε όλοι του καλού καιρού.
Όλοι το ίδιο;; Όχι. Και τα ξύλα που συγκρατούν το στρώμα ξέρουν ότι ο καθένας έχει διαφορετικές συνήθειες και νοοτροπία κατά τη διάρκεια του ύπνου.
Αυτό το άρθρο έχει σκοπό να αναγνωρίσετε τον εαυτό σας (άντρες, γυναίκες, γέροι, παιδιά) σε κάποια από τις εξης 5 βασικές κατηγορίες κοιμώμενων, που έχουμε όλοι μας συναντήσει: Στο διπλανό δωμάτιο, στο ίδιο σαλόνι, η ενίοτε και στο ίδιο κρεβάτι.


Ο νυχτόβιος


Ξεκινάω με την κατηγορία όπου είναι βέβαιο ότι ανήκω κι εγώ.
Σε αντίθεση με τις υπόλοιπες κατηγορίες που θα διαβάσετε, η νύχτα ΔΕΝ είναι το πεδίο δράσης του «νυχτόβιου».
Όπως μαρτυρά και η λέξη, είναι αυτός που δεν κοιμάται με τις κότες (σύμφωνα με το λαό) αλλά με τις κουκουβάγιες, τις νυχτερίδες, τα βαμπιρια και τα Γκαργκοϊλς. Κοινώς, έχει κάνει τη νύχτα μέρα.

Συνήθως είναι μαθητής τεχνικού λυκείου, φοιτητής, ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής, η απολυθεντας φαντάρος. Έχει καεί με οτιδήποτε είναι εθιστικό κατά της νυχτερινής ξεκούρασης (κλαμπινγκ, ιντερνετ, LoL, τσόντες, κλπ) και ως αποτέλεσμα, το βιολογικό του ρολόι έχει ξεκουρδιστεί με τρόπο τέτοιο, ώστε να πηγαίνει ανάποδα.

Ο «νυχτόβιος» είναι εύκολα αναγνωρίσιμος (κυρίως στη σχολική/ακαδημαϊκή του περίοδο) από τις απέλπιδες προσπάθειες του να συνδυάσει το ωράριο ύπνου με την κοινωνική του ζωή. Θα τον δείτε να έχει αποκοιμηθεί οποτεδήποτε και οπουδήποτε: Σε σκαλιά, σε παγκάκια, όρθιος, σε καρέκλες, κάτω από τα δοκάρια την ώρα που κάθεται τέρμα, η φυσικά πάνω στο θρανίο την ώρα του μαθήματος.
Στην τελευταία περίπτωση, προκαλεί τη μήνιν των καθηγητών του, οι οποίοι σε κάθε μάθημα είναι αναγκασμένοι να επιστρατεύσουν, μεταξύ άλλων: μαρκαδόρους, σφουγγάρια, κιμωλίες, κομπολόγια (true story!!) , τσάντες, παπούτσια, και ότι άλλο μπορεί να ριφθεί, αποκλειστικά για πάρτη του!!

Παρόλα αυτά τουλάχιστον, στο γυμνάσιο και στο λύκειο την έβγαζε καθαρή, γιατί όλοι είχαν να λένε για την «κόσμια διαγωγή» του.
Λογικό!! Πώς να κάνω φασαρίες μέσα στην τάξη, αφού δεν ροχαλίζω;;

Σε τι κατάσταση θα τον βρείτε το πρωί

Εξαρτάται, τι εννοείς «πρωί», και από ποια σκοπιά.
Στις 7 π.μ. το πολύ-πολύ να τον ακούσεις μερικές φορές να ξεκλειδώνει την πόρτα του (ενιοτε τραγουδώντας).
Στις 7 μ.μ. θα σύρει το κουφάρι του με την τσίμπλα στο μάτι,  και θα σε χαιρετήσει λέγοντας «καλημέρα».


Ο νίντζα


Όσοι έχουν αναγκαστεί τουλάχιστον μια φορά να κοιμηθούν ανά δυο, έχουν (κυριολεκτικά) τραυματικές εμπειρίες από το συγκεκριμένο είδος.

Έστω ότι μετά από μια κουραστική μέρα βάλατε τη πυτζάμα σας, τοποθετήσατε το μαξιλάρι σας λίγο πριν το κέντρο, και μπήκατε ανακουφισμένος κάτω από τα σκεπάσματα.
Αν κάποια στιγμή ξυπνήσατε γυμνός στο πάτωμα, τότε απλώς είχατε την τιμή να έχει κοιμηθεί δίπλα σας ο «νίντζα». Η με άλλα λόγια, ο ατίθασος της παρέας.

Το μοναχικό πνεύμα του «νίντζα» καθιστά τον κανόνα σαφή και αμείλικτο: Δεν επιτρέπεται σε κανέναν να μοιραστεί το ίδιο κρεβάτι, η το ίδιο σκέπασμα μαζί του, και να βγει αλώβητος. 

Οι επιθετικές τεχνικές που έχει υποσυνείδητα master-εψει ώστε να υπερασπιστεί το χώρο δράσης του, περιλαμβάνουν: Ύπουλο κλέψιμο της κουβέρτας, δημιουργία ανεμοστρόβιλων χάρη στις 5234 περιστροφές ανά βράδυ, αγκωνιές στη μάπα βγαλμένες από μονομαχία Μάρκο Ματεράτσι-Μιχάλη Κωνσταντίνου, και απώθηση-εξουδετέρωση του «στόχου» με κλωτσίδια που θα ζήλευε και ο Sanji από το One Piece.

Οι ανώτατες αμυντικές τεχνικές Ζιου-Ζιτσου εφαρμόζονται στην περίπτωση που ο άμοιρος διπλανός επιχειρήσει να ανακτήσει το χώρο (η έστω την κουβέρτα). Εναλλακτικά, έχει τοποθετήσει το σώμα του λοξά, έτσι ώστε να καπαρώσει όλο το πλάτος του κρεβατιού.

Σε τι κατάσταση θα τον βρείτε το πρωί

Εδώ δεν υπάρχει κάποιο όριο, αν και η αγαπημένη του πρωινή στάση είναι μπρούμυτα, με τα χέρια κατά μήκος του κρεβατιού, σε στάση σαν να προσπαθεί να χορέψει ταγκό με αόρατη γκόμενα που βρίσκεται κάτω από το στρώμα.
Αλλιώς, θα τον βρείτε σε οποιαδήποτε στάση και θέση: Πλάγια, ανάσκελα, ανάποδα στο κρεβάτι, η ακόμη και κάθετα !!

Το ίδιο το κρεβάτι δεν είναι σε ομαλότερη κατάσταση μετά το μεταμεσονύκτιο break-dance. Το κάτω σεντόνι που καλύπτει το στρώμα έχει κουβαριαστεί, τα μαξιλάρια έχουν μετατραπεί σε ωτοασπίδες και μοιάζουν με θύματα μαξιλαροπόλεμου, ενώ το κύριο σεντόνι με κάποιο τρόπο έχει στρωθεί πάνω από την κουβέρτα.

ΠΡΟΣΟΧΗ!! (CAUTION!!): Όσο λογική κι αν είναι η ώρα, μην επιχειρήσετε για κανένα λόγο να τον ξυπνήσετε αυτοπροσώπως, χωρίς κράνος ραγκμπι, πανοπλία, ασπίδα των ΜΑΤ, ευχέλαιο, ασφάλεια ζωής, και συμβόλαιο με τον Devil Kazuya.


Ο κλασομεντάς

 
Ο φουκαράς αυτός ανήκει τυπικά και μόνο σε κατηγορία «κοιμώμενων», μιας και ουσιαστικά καταλήγει να μην κλείνει ποτέ μάτι. 
Η δράση του χαρακτηρίζεται τελευταία από αυξημένη ένταση και κίνητρο, εξαιτίας των σύγχρονων δεδομένων του δείκτη εγκληματικότητας.

Σήμανση: Ο χαρακτηρισμός αφορά τις συνήθειες κατά τις ώρες ανάπαυσης, και όχι αυτή-καθαυτή τη θαρραλεοτητα του ως άτομο. Είτε πρόκειται για κάποιον «περιουσιοπροστάτη» ηλικιωμενο, ειτε για τον κλασικο μαμόθρεφτο χέστη, η ουσία παραμένει η ίδια: Μόλις σβήνουν τα φώτα ενεργοποιούνται τα συμπτώματα του ΣΗΦκΑ (Συνδρόμου Ηλιθίων Φοβιών και Ανασφαλιών), τα οποία μεταφράζουν και την πιο ήσυχη νύχτα σε πραγματικό θρίλερ.

Ο «κλασομεντάς», παραμένει ανασφαλής ακόμα και με κλεισμένο θερμοσίφωνα, η ευχέλαιο προς τα εικονίσματα της Παναγιάς της Δερβινακιώτισσας και του Αη-Βρασίδα του Προστάτη που κρέμονται πάνω από το κρεβάτι του.
Όταν δεν φοβάται μην μπουν διαρρήκτες να τον κλέψουν, τότε φοβάται μην διαρρευσει υγραεριο, μην πέσει κεραυνός, μην γινει σεισμός, μην τον απαγάγουν UFO, η μην έρθει ο μπαμπούλας να τον φάει.

Κάθε εξωγενές οπτικοακουστικό ερέθισμα σημαίνει ‘κόκκινο συναγερμό’ για τον «κλασομεντά». Ακόμα και όταν τα βλέφαρα του κλείσουν ασυναίσθητα λόγω κόπωσης, η κατάσταση εφησυχασμού διαρκεί μόνο για λίγο. Το μάτι του γίνεται «γαρίδα» με το παραμικρό τρίξιμο του πατζουριού, σύρσιμο της αλυσίδας του σκύλου, σφύριγμα του ανέμου, θρόισμα φύλλων, η υπέρηχο νυχτερίδας.

Σε τι κατάσταση θα τον βρείτε το πρωί

Αποκοιμισμένο ημι-μπρούμυτα, κουκουλωμένο κάτω από τα σκεπάσματα (καθως ως γνωστόν, για λόγους που ακόμα μελετώνται, η κουβέρτα –αν και μόνο αν εφαρμόζεται ολόσωμα- είναι το καλύτερο μέσο προστασίας απέναντι σε ληστές, φαντάσματα, ζόμπι, νιντζα, ΠΑΟΚτσηδες, εξωγήινους, κ.ο.κ), με το κρεβάτι φυσικά να έχει μετατραπεί σε λεκάνη τουαλέτας.

Εναλλακτικά, θα τον βρείτε ξάγρυπνο να κόβει βόλτες μπροστά από την πόρτα του δωματίου/σπιτιού με το δίκαννο (αν διαθέτει) σε θέση επ’ ώμου.


 
Ο σόλο-ροχαλητό

 
Το σπίτι του, η γειτονιά του, η και ολόκληρο το χωριό του, είναι απόλυτα ασφαλή απέναντι σε επίδοξους εισβολείς.
Κανένας δεν πρόκειται να τολμήσει να διαπιστώσει ποιο είναι το ανήμερο θηρίο που κρύβεται πίσω από την πόρτα της κρεβατοκάμαρας!!

Στην πραγματικότητα βέβαια, ο «σόλο-ροχαλητό» δεν είναι παρά ένας, φιλήσυχος κατά τα άλλα, γεράκος, η μεσήλικας, η  ενήλικας/γυναίκα με ορμονικά «ανεπτυγμένα» χαρακτηριστικά. 

Η αποτελεσματικότητα του αυξάνεται ακόμα  περισσότερο αν τροφοδοτηθεί με μπύρες, πιτσες, και μια καλή δόση σωματικής κόπωσης. Ο DJ μας πέφτει σαν κοτόπουλο στο κρεβάτι, η γλώσσα παίρνει την κατάλληλη θέση πίσω από τον ουρανίσκο, οι τοίχοι είναι έτοιμοι για την σωστή αντανάκλαση και διάχυση του ήχου, και το κονσέρτο ξεκινά!!

Στα ντουζένια του, ο «σόλο-ροχαλητό» δεν αρκείται μόνο στις κλασικές επιτυχίες (από το μονότονο «Χρρρ-Zzzzz», μέχρι το «Χμμμ-Μπρρρ» σε λα-μινόρε), αλλά είναι ικανός να βγάλει ολόκληρο καινούργιο δίσκο μέσα σε μια βραδιά. Και πάντα διατηρώντας το χαρακτηριστικό του στοιχείο, να είναι απίστευτα σπαστικός, είτε όταν είναι μονότονος, είτε όταν κάνει αλλαγές. Η συν-ανάπαυση μαζί του αποτελεί δοκιμασία, ωστόσο η θυσία αυτή είναι αναγκαία ώστε να προβαίνουμε σε διαλλείματα (πριν ακολουθήσει δριμύτερο resume).
Το μαρτύριο είναι διπλό, γιατί δεν μπορείς να κοιμηθείς αν ροχαλίζει. Αν δεν ροχαλίζει, πάλι δεν μπορείς να κοιμηθείς γιατί ανησυχείς για το αν ζει ακόμα.

Ένα ερώτημα που παραμένει άλυτο, είναι πως καταφέρνει να ροχαλίζει χωρίς να ξυπνάει ο ιδιος!!
Για κάποιο λόγο, είναι ο τύπος  που έχει τις περισσότερες πιθανότητες να κοιμάται δίπλα σας σε τρένο η πλοίο.

Σε τι κατάσταση θα τον βρείτε το πρωί

Το ερωτηματικό εδώ είναι σε τι κατάσταση θα είστε εσείς, αφού το ηχοσύστημα «σπάει κεφάλια» με απόδοση που θα ζήλευε και ο πιο μπλαζεδάτος κάγκουρας στα λιμανάκια. 

Ο ίδιος ο «σόλο-ροχαλητό» μπορεί να έχει εξουθενωθεί και εξασθενήσει πλέον, και να μην ακούγεται «κιχ» για την ώρα, αλλά δεν πρόκειται να αφήσει το κοινό του απογοητευμένο. Η παράσταση συνήθως τελειώνει με ένα περίτεχνο κλείσιμο, ακριβώς την ώρα που ανοίγει ξαφνιασμένος τα μάτια.

 
 
Ο αναίσθητος


Η τελευταία κατηγορία είναι και η πιο ‘κυριλέ’ ως προς την διαγωγή του ύπνου.
Όπως μαρτυρά εύκολα και η λέξη, είναι αυτός που άπαξ και βρεθεί στην αγκαλιά του Μορφέα, δεν μπορείς να τον ξυπνήσεις ούτε με σειρήνα της πυροσβεστικής δίπλα στο αφτί του.

Ο «αναίσθητος» είναι ο αγαπημένος στόχος των διαρρηκτών, οι οποίοι αφού αδειάσουν και την τελευταία γωνία του οικόπεδου, μπορούν και να τον πάρουν και να τον βάλουν στο έδαφος για να κλέψουν και το κρεβάτι. Αυτός δεν θα πάρει χαμπάρι Χριστό!
Επίσης, ως λογικό, ήταν ο πιο επιρρεπής στα καψώνια των συμμαθητών του κατά την 5ημερη.

Παρόλα αυτά τα μειονεκτήματα, ο «αναίσθητος» χαρακτηρίζεται από ένα περίεργο στοιχείο σωματικής κωλοφαρδίας. Η από μια αόρατη ενεργειακή ασπίδα που μπαίνει σε λειτουργία όταν κοιμάται, δεν ξέρω να σας πω άλλη εξήγηση.
Μπορείς να τον βάλεις να αποκοιμηθεί στη μέση του πεδίου τοξικο-πυρηνικής μάχης στη Γαζα, με υποστήριξη από την αεροπορία των Η.Π.Α, και από τα κανόνια του Ναβαρονε. Μόλις τελειώσει ο χαμός, αφού διαλυθούν οι καπνοί, αυτός θα ξυπνήσει άθικτος και θα αρχίσει να ρωτάει αμα χτυπησε καθόλου το κινητό του.

Το μοναδικό σημείο ζωής κατά τη διάρκεια του ύπνου είναι οι ελαφροί σφυγμοί στο στήθος.Εκει οπου λογικα βρισκεται το άντρο των 7 ψυχών, και η πηγή των νερών της Στύγας.

Σε τι κατάσταση θα τον βρείτε το πρωί

Δεν θα τον βρεις, θα σε βρει αυτός. Συγκεκριμένα, 3 σενάρια παίζουν.

  Το 1ο είναι να σε ξυπνήσει ο ίδιος στις 7, και να σε τραβολογήσει για πρωινό, καφέ, γυμναστική, τρέξιμο, και ορειβασία στον Ταΰγετο.
  Το 2ο είναι να πέσει πάνω σου από το πουθενά,  με την τσίμπλα στο μάτι, σε κατάσταση ζόμπι, και με μαλλί SonGoku, και να αρχίσει την ανάκριση. Από τις αναγνωριστικές πάσες: «Ποιος είσαι;», «Που βρισκόμαστε;» και «Τι ώρα/μέρα/έτος είναι;», μέχρι τις πιο προχωρημένες αποκαλύψεις όπως: «Χτύπησε καθόλου το κινητό;», «Ποσό ήπια χτες;» και «Ποια είναι αυτή στο κρεβάτι μου;»
  Το 3ο είναι να μπουκάρει αναστημένος σαν τον Λάζαρο στο σαλόνι, και αφού τεντωθεί, να βροντοφωνάξει: «Κοιμηθήκατε καλά παίδες;;;»

Αγνοώντας βέβαια, ότι το βράδυ που πέρασε, το σπίτι χτυπήθηκε από κεραυνό, σεισμό, πυρκαγιά,  κατακλυσμό, τυφώνα, αποκάλυψη ζόμπι, τη Δευτέρα Παρουσία, τον «νιντζα», και το καρδιακό επεισόδιο του «κλασομεντά» από τους βρυχηθμούς του «σόλο-ροχαλητό»

Σάββατο 31 Μαρτίου 2012

Στιχοι - Μουσικη... σημειωσατε διπλο


Οι παρακατω ερωτησεις απευθυνονται σε νεαρες κουλτουριαρες χαζογκομενες.
Καθως και σε ρομαντικους χιπστεραδες που θελουν να ριξουν τις εν λογω νεαρες κουλτουριαρες χαζογκομενες.

-Ακους Μουζουρακη;; Και τον αποκαλεις και ποιοτικο;
Γιατι;
-Ησουν απο αυτους που ψηφισαν η Βισση να παει με το “Εverything” στη Eurovision;
Τι του βρηκες;;
-Τα αγγλικα σου ειναι σαν τα ελληνικα του Ογκουνσοτο, αλλα εχεις γεμισει fb status, θρανια, και χεστρες με ολη τη στιχουργια των Placebo;
Πως και τα αποστηθιζεις αυτα, αντι να ανοιξεις κανα βιβλιο να παρεις σιγουρο Proficiency;

Αν η απαντηση σου σε ολα αυτα ηταν:
«Γιατι αυτη τη μουσικη γουσταρω να ακουω!!»
Τοτε ΔΕΝ θα συμφωνησω μαζι σου. Αλλα θα σεβαστω το αξιολυπητο μουσικο σου αφτι, και θα χαρω με τη χαρα που σου προκαλει το θαυμα της μουσικης.


Το 90% των κουλτουριαρεων ωστοσο, απανταει σε παρομοιες ερωτησεις ως εξης:
«Μα δεν ακους το στιχο ρε αναισθητε;; Τι σοι μουσικοφιλος εισαι αν δεν προσεχεις αυτα τα λογια, που το νοημα τους σε ταξιδευει μεσα στους αιθερες της αγνης τεχνης, περνωντας ενα μυνημα προς την νεολαια, εκφραζοντας με ρομαντικη ποιηση, την αγαπη, τον ερωτα, απο τους στιχους που σε ωθουν στη ροδοκιτρινη αβυσσο της νοσταλγιας, μεσα απο τα ποδηλατα της αισιοδοξιας [.........] και περασε ενα ψυγειο και τα εβαψε ολα μπλε.»

Το ιδιο ισχυει και για τους επικριτες τραγουδιων: Γιατι ειναι και καλα μαπα το τραγουδι; Γιατι δεν εχει ρομαντικο στιχο, γιατι τα δικαιωματα ειναι κλεμμενα, γιατι ο τραγουδιστης ειναι gay, γιατι ο παραγωγος βιαζει κατσικες, κ.ο.κ.


Ακου χρυση μου....
Οταν κριτικαρεις ενα τραγουδι, και αναφερεσαι σε οποιαδηποτε παραμετρο εκτος απο τη μουσικη, τοτε πως θες να παρω στα σοβαρα την κριση σου;;
 
Δεν υπαρχει μελωδια;; Δεν υπαρχουν αλλαγες;; Δεν υπαρχει ενορχηστρωση;; Δεν υπαρχουν πιανα, βιολια, μπασα, τυμπανα, κλαρινα, κιθαρες, ηλεκτρικες κιθαρες, συνθεσαϊζερς;; Γιατι δεν μου τα αναφερεις αυτα, ενω εχεις το κομματι στη διαπασων;;

Το χω ξαναγραψει νομιζω, και θα το λεω μεχρι να παιζει με τα κοκκαλα μου ο Κερβερος:

Οι θεωριες του alexk: #12

Το να ακους ενα τραγουδι, και να σε νοιαζει πιο πολυ ο στιχος, ειναι σαν να βλεπεις τσοντα και να σε ενδιαφερει η υποθεση.


Δηλαδη, θα μου πειτε, δεν κανει καμια διαφορα ενας καλος στιχος με εναν «κακο»;;
Και ναι και οχι. Κατ αρχην, δεν κανω τον δικηγορο για κατι ηλιθια σκυλοτραγουδα με τηλεοπτικα κλισε για τιτλο, η για φτηνιαρικα ελαφρο-ποπ με ριμες γραμμενες στο ποδι 13χρονου. Αλλα σε αυτα ουτως η αλλως ειναι για τα μπαζα και η μουσικη, αλλιως δεν θα εκανε το ιδιο «μπαμ» η κιτσαρια των στιχων. 

Στην ερωτηση «τι ποσοστο ειναι για σενα η μουσικη και ο στιχος μεσα σε ενα τραγουδι;;»
Η απαντηση μου ειναι οτι τα λογια δεν ειναι ποσοστο του τραγουδιου, αλλα συντελεστης βαρυτητας της μουσικης.
Με απλα μαθηματικα γενικης Γ’ Λυκειου, αυτο εχει διαφορα. Οταν η μουσικη ειναι ωραια, τοτε ενας στιχος που το εκφραζει εξυπνα (προσοχη!! Να εκφραζει το τραγουδι, οχι απαραιτητα την καψουρα σου) το κανει απλα γαματο.
Οταν η μουσικη ειναι 0, με οποιο ρητο νοημα της ζωης κι αν το πολλαπλασιασεις, το αποτελεσμα παραμενει ενα fuckin’ 0!!

Στη γλωσσα των λιγοτερο nerds, τι σημαινει αυτο:  Το να βαλεις ποιηση μεσα στη μουσικη για να την ακουσω καλυτερα, ειναι καλοδεχουμενο. Το να βαλεις μετριο τραγουδι στην ποιηση, για να τη βαφτισεις «μουσικο αριστουργημα» μου ειναι παντελως ασημαντο, αχρηστο, κι εκνευριστικο.

«Ρε alexk, δεν νιωθεις τιποτα απο τεχνη!! Η μουσικη ειναι ιστορια, ειναι παθος, ειναι πολιτισμος. Δεν μπορει να θεωρειται ποιοτικο ενα μπιτακι με δυο λεξεις να επαναλαμβανονται. Η μουσικη εκφραζει συναισθηματα, και γι αυτο η ουσια της βρισκεται στο νοημα του μυνηματος που περναει.»

ΟΧΙ ΑΜΟΥΣΕ, δεν παει ετσι!! Τιποτα σε μια τεχνη δεν ειναι πιο ουσιωδες, απο την τεχνη την ιδια. Εσυ βαζεις το λογοτεχνικο στοιχειο πανω απο το μουσικο, μεσα στο ιδιο του το σπιτι.
Οσο για τους «πολιτισμους» και τα «συναισθηματα»; Η μουσικη του Μπετοβεν και του Μοτσαρτ ειχε λογια;; Με τη λογικη σου, βγαζανε ‘σκουπιδια’. Αντιθετως, τα κομματια τους εμειναν στην ιστορια ως πηγαιες εμπνευσεις, και αφιερωμενα εξαιρετικα σε καποιες περιπτωσεις (πχ 9η συμφωνια).

(και για να μη με ρωτησετε, οχι, ποτε δεν με ενδιεφερε η κλασικη μουσικη, και πιο πιθανο ειναι ο γιος μου να ακουει Linkin Park η maNga στην κοιλια της μανας σου, παρα Μπαχ. Τι σημανει αυτο; Οτι πρεπει να αμφισβητησω την ποιοτητα των κλασικων μουσικων, και μαλιστα επειδη δεν περνουν ρητα τα μυνηματα που θεωρω ρομαντικα; )

Αυτο ειναι που πρεπει να καταλαβεις: Η μουσικη υποτιθεται οτι σου μιλαει η ιδια!! Οι στιχοι περα απο το αισθητικο της προφορας, παιζουν το ρολο των υποτιτλων. Οταν δεν μπορεις να απολαυσεις ενα τραγουδι χωρις να στο εξηγησουν με λογια, τοτε ποιος ειναι που δεν αισθανεται απο μουσικη;;

Θα ακουσω ενα ερωτικο τραγουδι οταν μου αναβιωνει ρομαντικα αισθηματα, οχι επειδη νοιαστηκα για το ποσο γουσταρει ο στιχουργος τη γκομενα του.
Θα ακουσω ενα μπιτακι οταν θελω να χορεψω, οχι για τις δυο λεξεις που προφερονται σε ολο το τραγουδι.
Θα ακουσω μια δυνατη ροκια επειδη θελω κατι που να προσδιδει «δραση» (πχ οταν ετοιμαζομαι για μπαλα), οχι επειδη λενε για επαναστασεις, κατεστημενα, δυναμη της νεολαιας, κλπ.
Θα ακουσω death metal, οταν εχω διαθεση να σφαξω αυτον τον ανουσιο κοσμο πριν αυτοκτονησω, οχι επειδη με νοιαζει «ποσο γαμιεται ο Ιησους» και «ποτε θα ερθει ο διαολος να μας παρει».

(Παρεπιπτοντως, ΔΕΝ σκοπευω να το γυρισω στο death metal. Μπορειτε να ησυχασετε...)

Δεν ισχυει μονο για τη μουσικη


Και σε αλλα πραγματα μπορει να δεις το δασος και να χασεις το δεντρο. Ας παρουμε για παραδειγμα μια αλλη μορφη «καλων» τεχνων.

Αυτο ειναι τεχνη:


Μπορει ο καθενας να τα κανει;; Οχι.
Μπορει ο καθενας να τα εκτιμησει;; Ναι.
Δεν ειναι απαραιτητο φυσικα να σου αρεσει, ουτε το στυλ ουτε το αποτελεσμα. Αλλα η ποιοτητα υπαρχει (υποκειμενικα) και σου προσφερεται. Η φαντασια και η εκτελεστικη ικανοτητα του καλλιτεχνη εκφραζεται σε αυτα τα εργα, δεν κρυβεται σε μια δευτερευουσα μορφη.

Αυτο εδω τωρα:


Μπορει ο καθενας να το κανει;; Με τρια ποτηρακια βαρελισιας, κατι γινεται...

Μπορει ο καθενας να το εκτιμησει;; Οχι εσυ κι εγω, εμεις ειμαστε ουγκα-μπουγκα, βαρβαροι, κρινουμε τη ζωγραφια με βαση τη... ζωγραφικη (ωιμε!!). 
Αυτα ειναι για τους «πολιτισμενους», τους «ρομαντικους», τους «μορφωμενους», τους «επαναστατες», τους «καινοτομους», τους «βαθεις», τους «προχω», τους «καλλιεργημενους»...... 
Αυτους, τελος παντων, που μπορουν να σου γραψουν ενα δοκιμιο για την καθε κακογουστη μουτζαλια σε εναν πινακα, με στυλακι Μαεβιους Παχατουριδη:

«Αυτο το εργο τεχνης, μεσω της σκατο-μουτζουρας που απεικονιζει, συμβολιζει με μοναδικο τροπο τη συγχυση του εσωτερικου κοσμου του καλλιτεχνη. Δεν πρεπει να κρινεις απο αυτο που βλεπεις αμεσα, αλλα απο το οτι η ζωγραφια πηγαζει απο ενα βαθυ κινητρο της ψυχης.»
Ναι, ενω αλλοι που τους βγαινει η Παναγια να φτιαξουν ομορφα μια λεπτομερεια, προφανως και δεν εχουν ιδεα γιατι πιασαν τα πινελα στα καλα καθουμενα;; Χεσε μας ρε κουλτουριαρη...

Ο καλλιτεχνης αποτυπωσε τα ψυχολογικα του σε μια μορφη τεχνης. Μαγκια του!! Εγω γιατι πρεπει να εχω θετικη προδιαθεση απεναντι σε κατι που μου προκαλει επιληψια;; Ακροατης ειμαι, οχι ο ψυχιατρος του Νταλί: Η ουσια παραμενει αυτο που βλεπω/ακουω.

Και δεν καταλαβαινω γιατι υπαρχει η αισθηση οτι ο ρομαντισμος ειναι αντιστροφως αναλογος με την ποιοτητα.
Ας παρουμε ενα αλλο εργο του Πικασο: την Guernica. Υποτιθεται οτι αποτελει αριστουργημα αντιπολεμικου μυνηματος, επειδη απεικονιζει εναν περιεργα ζωγραφισμενο ταυρο, μια περιεργα ζωγραφισμενη μανα που κραταει το περιεργα ζωγραφισμενο νεκρο παιδι της, και αλλες περιεργα ζωγραφισμενες μορφες που συμβολιζουν φρικαλεοτητα.

Δηλαδη, αν ζωγραφιζε εναν ποιοτικα ζωγραφισμενο ταυρο, μαζι με μια ποιοτικα ζωγραφισμενη μανα, που θρηνει το ποιοτικα ζωγραφισμενο νεκρο παιδι της, και πιο διπλα την ποιοτικα ζωγραφισμενη αδερφη του να βιαζεται απο τους βαρβαρους, με background μια ποιοτικα ζωγραφισμενη φλεγομενη πολη, αυτο θα ηταν λιγοτερο αντιπολεμικο μυνημα;;
Ισα-ισα, θα ηταν πιο σοκαριστικο, οποτε θα εξυπηρετουσε πιο ευκολα το σκοπο του.

Δεν εχω προθεση βεβαια να ασχοληθω με υποτιμηση η οχι του ταλεντου του Πικασο, αλλα αν το μονο που ανεβαζει της αξια των εργων του ειναι το «νοημα», τοτε για μενα σαν ενας αμυητος alexk, δεν θα αξιζαν ουτε μια τριχα απο την αφανα του Bob Ross.


Για να επιστρεψουμε στη μουσικη: Ειναι το αναλογο με την κριτικη αφηρημενης ζωγραφικης που περιγραφω πιο πανω.

Μαγκια του στιχουργου να βγαζει τα λογια της καβλας του μεσα στο τραγουδι, αλλα ας μην περιμενει οτι θα το απολαυσω μονο γι αυτο το λογο, και πολυ περισσοτερο ας μην το απαιτησει.

Το λεω σκεπτομενος και απο την πλευρα του καλλιτεχνη. Εχω «γραψει» ερασιτενικα ορισμενα τραγουδια, και μαλιστα με ψαγμενους στιχους που αλλοι δεν θα καταλαβαιναν, και αλλοι θα θεωρουσαν υπερβολικα «ρομαντικους». Εστω οτι μια μερα γινονταν γνωστα: θα ηταν σχεδον ιδιο με προσβολη να μου πει καποιος: «Ξερεις Αλεξ, πολυ βαθυς ο στιχος σου, αλλα απο μουσικη λιγα πραγματα».
Ισον αποτυχια δηλαδη. Αν αυτοσκοπος δεν ηταν να δημιουργησω μια μουσικη της προκοπης, απλως θα καθομουν και θα εγραφα ποιηματα.

Επαναλαμβανω, για να μην παρεξηγουμαι: Δεν υπερασπιζομαι τις σαχλες ριμες, και τα εμπορικα κουλτουριαριλικια που κατακλυζουν τη συγχρονη βιομηχανια. Αν ειναι να βαζεις την ψυχη σου μεσα σε μια μελωδια, για να της βαζει στιχους ο Φοιβος, καλυτερα καντο trance, και να μην εχει λογια καθολου. Και παλι δεν αλλαζει το μοτιβο της θεωριας μου: Το νοημα βρισκεται σε αυτο που ακουω. Τελος.

Εξ εμπειριας, ξερω οτι οσοι ασχολουνται με τον ηχο της μουσικης, αντιλαμβανονται και σεβονται διαφορετικα γουστα. Μην κοιτατε εμενα που το παιζω (και ειμαι ενιοτε) ψωναρα στα αρθρα μου. Οι πιο σπαστικοι πρηξαρχιδες ειναι αυτοι που πατανε το κουμπακι με το "Play" στο στομα τους καθε φορα που ακουνε μπαλαντα: «Ακου ΣΤΙΧΟ!! Ακου ΝΟΗΜΑ!! Αυτη ειναι ΠΟΙΟΤΗΤΑ. ΠΡΕΠΕΙ να σου αρεσει. ΜΑΘΕ μουσικη». Και αυτοι ειναι που δινουν παραστασεις σε Youtube και blogs με αστειους τσακωμους στα comments.

Δεν θελει μεγαλη φιλοσοφια για ποιο λογο ισχυει αυτο: Οταν ασχολεισαι μονο με λογια, τοτε κρινεις τη μουσικη με βαση «συναισθηματισμους» και «ηθη». Οταν ξερεις τι μπορεις να ακουσεις σε ενα τραγουδι, τοτε ξερεις και τι θες να ακουσεις, αλλα ξερεις και τι μπορει να θελει ο αλλος.



Γουσταρω τραγουδια, οπως γουσταρω (με την καλη εννοια) φιλους: Γι αυτο που ειναι!! Δεν παυει να ειναι «γαμω τα τραγουδια» επειδη μιλαει για σκατα, οπως δεν παυει να ειναι «γαμω τα παιδια» επειδη ψηφιζει ΚΚΕ.

Η μουσικη ισως ειναι το μονο πραγμα στον κοσμο που δεν εξηγηται η ουσια του, μονο ακουγεται. Μην την ψειριζετε στα δοντια.

ΝΙΩΣΤΕ ΤΗΝ ΓΑΜΩΤΟ!!!




ΥΓ1:  Η "Ωρα της Γης" ειναι τωρα;; Τα ειπαμε και περυσι, και η γνωμη μου δεν αλλαζει. Οταν θες να κανεις διαιτα, ακολουθεις ενα συγκεκριμενο προγραμμα στη διατροφη σου. Αν μεινεις νηστικος για μια μερα, και μετα αρχισεις να τρως τον αγλαιωρα λογω στερησης, οχι μονο δεν υπαρχει ελπιδα να γινεις αιλουρος, αλλα θα συγχυσεις ακομα πιο πολυ τον μεταβολισμο σου.


ΥΓ2:  Χμμμ... Linkin Park ανεφερα πιο πανω;; Για καποιο λογο μου εχει κολλησει αυτες τις μερες το κομματι. Και, εννοειται, δεν ξερω τι λεει....


Σάββατο 3 Μαρτίου 2012

Ψαχνετε για σοβαντισμα αεροσακων; Ελατε σε μας...

Καλο μηνα!! Μικρο αρθρο θα γραψω σημερα.

Εχω καιρο να ποσταρω ειναι η αληθεια. Οχι επειδη μου στερεψαν οι εμπνευσεις, απλα περιμενω την καταλληλη διαθεση να τις "κουμανταρω" σε μορφες αρθρου. Τελος παντων, δεν ειναι αυτο το θεμα μας...

Οπως ελεγα, εχω καιρο να ποσταρω. Αυτο με τη σειρα του σημαινει οτι δεν υπαρχει καταιγισμος απο καινουργια λινκ, με τα οποια πριζω τα αρχιδια των γνωστων μου, ενω οι τακτικοι μου αναγνωστες (και οι πεντε!!) πρεπει να εχουν ξενερωσει. Συνεπως, περιμενα τα "νουμερα" του blog να εχουν πεσει κατακορυφα...

Παρ ολα αυτα, ειχα μια περιεργεια να δω την επισκεψιμοτητα του blog κατα αυτη την περιοδο χειμεριας ναρκης. Βλεπετε, εμαθα εξ' εμπειριας οτι δεν μπορεις να βασιζεσαι μονο σε οσους ξερουν το blog, η σε καινουργια αρθρα. Τα περισσοτερα views που συλλεγω σε "νεκρους χρονους" προερχονται απο αποτυχημενες αναζητησεις στο Google.
Και κατα τη σημερινη μου επιθεωρηση, συνειδητοποιησα με χαρα οτι οι εν λογω googling whores κρατουν τη σημαια του blog ψηλα.

Και φτανουμε στο ψητο: Ενα παραδειγμα για τους λογους που αγαπαμε το google searching...

Καλα διαβασατε πριν: Αποτυχημενες αναζητησεις.
Παραθετω την οθονη απο την καρτελα "Στατιστικες -> Πηγες παρακολουθησης" του Πινακα Ελεγχου του Blogger.

Οπως βλεπετε, με εχουν τιμησει  δεοντως οσοι ψαχνουν για ωραια ονοματα. Και που προφανως, επεσαν πανω στο αρθρο με τιτλο "Τα πιο αντιπαθητικα ελληνικα ονοματα".
Πετυχαν διανα, δε νομιζετε;;

Και γενικοτερα, μπορουμε να δουμε οτι εχω επισκεψιμοτητα απο ψαξιμο λεξεων η προτασεων που τουλαχιστον σχετιζονται με τα αρθρα του blog, οπως για παραδ...

..........ε??????

Ναι, οπως βλεπεις και μονος σου, το "Δεν Παμε Καλα" συνεχιζει και ανεβαινει επιπεδο, φιλε!!!
5 ατομα που διψουν για να ξετιναξουν το μαρκουτσι τους πανω σε προποδες βυζομπαλων συνιστουν αρθρα του alexk. Αυτοι ξερουν...


(Η απορια που σου ερχεται στο μυαλο ειναι ποσο απελπισμενοι πρεπει να ηταν αυτοι οι πεντε, ωστε να ψαχνουν στο Google μεχρι να πεσουν σε ενα αγνωστο blog που περιεχει καπου μια λεξη "χυσιμο" και μια λεξη "βυζια")

(και για να μην μου πειτε οτι "μπορει να ηταν στην 1η σελιδα"... just google it)

Κατα τα αλλα, θελω να ευχαριστησω οσους με προτιμησαν για τα αρθρα που σχετιζονται με τον Παναθηναϊκο, καθως και οσους προσελκυθηκαν απο τα εμπνευσμενα "Katsouranis facts", καθως και οσους εψαχν...

(.......WTF...)

...Εμ, ναι....
...καθως και... τα τρια ατομα που εψαχναν για.... μια μπλουζα με σταμπα εναν ανθρωπο που κλανει;; Η για μια φωτο με εναν ανθρωπο που κλανει σε μια μπλουζα/βρακα με σταμπα;; Η για καποια που κλανει φορωντας μια φορμα με σταμπα;;....
...Τελος παντων, δεν ξερω!! Σημασια εχει οτι το blog μου τους ικανοποιησε κι αυτους. Τελος!!


Ηθικο Διδαγμα: Μην υποτιμας τη δυναμη του google searching, φιλε blogger. Οτι μαλακια κι αν γραψεις μπορει να χρησιμοποιηθει υπερ σου. Αφησε τις ετικετες να γινουν το μυστικο σου οπλο για την αυξηση των views σου.

...χμμμ... για να δοκιμασω....

Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012

Οι θεωριες του alexk: #11

Αν δεις δυο βλακες να βριζουν ο ενας τον αλλον, απλα σκασε και αστους να μιλησουν!!
Και οι δυο εχουν δικιο σε οτι λενε.

Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012

Αν τα video games ηταν ελληνικα...

Εχετε αναρωτηθει ποτε μηπως τα αγαπημενα σας βιντεοπαιχνιδια (κυριως απο Αμερικανους και Ιαπωνες) δεν ανταποκρινονται στη δικη σας πραγματικοτητα και καθημερινοτητα;;

Τι θα γινοταν, αν η δημιουργια των video games περνουσε μεσα απο τα χερια Ελληνων κατασκευαστων;; Ναι, ξερω, η ποιοτητα τους θα ηταν για τα μπαζα... ΕΚΤΟΣ απο αυτο!! Τι διαφορες θα ειχαν τα πιο δημοφιλη βιντεοπαιχνιδια αν προωθουσαν την νεοελληνικη κουλτουρα, και απευθυνονταν στον Ελληνα gamer;;




Χμμμμ....




Need for Speed: Underground

Την ωρα που τρεχει το καγκουραμαξο, αντι για Static-X, Rob Zombie, η Killradio, το στέρεο θα επαιζε Καρρα, Κιαμο, η Σφακιανακη.




Pro Evolution Soccer
 

- Θα  λεγοταν σκετο «Προ».

- Τα γραφικα στις κερκιδες θα παρειχαν λεπτομερη αναπαρασταση κροτιδων, χαρτιων υγειας, και εκτοξευομενων αντικειμενων και καπνογονων σε εποπτες η εκτελεστες κορνερ.

- Τα τραγουδια στις εξεδρες, εκτος απο αναβαθμιση με συνθηματα υβριστικου περιεχομενου, θα περιειχαν ηχητικα εφε απο ανδρικες κραυγες του τυπου: «Αντε ρε μαλακααΑΑΑΑΑ!!» η «Τι σφυριζεις ρε καριολη, γαμω τη μανα σου μαλακααΑΑ» η «παιξε, γαμω το σπιτι σου, παλιομαλακααΑΑΑΑ!!»




FIFA

Δεν θα υπηρχε καν μετα το 2004.



Pokemon

Ο πρωταγωνιστης θα ηταν 20 χρονων αντι για 10. Αλλιως, σιγα μην τον αφηνε η μανα του να φυγει μονος του απο την Pallet…



Guitar Hero

- Οταν λεμε «guitar» εννοουμε κλασσικη κιθαρα. Οι παικτες θα διαγωνιζονταν για το ποιος θα μαζεψει πιο πολλες γκομενες, γρατσουνωντας το γιουκαλελε στους ρυθμους Αλκινοου Ιωαννιδη, Μαλαμα, Περιδη, η ακομα και Χατζηγιαννη.

- Εναλλακτικη επιλογη θα αποτελουσε το spin-off του παιχνιδιου, με τιτλο
“Bouzouki Hero”, που θα επετρεπε στους hardcore του ειδους να διαγωνιστουν στους ρυθμους του λαϊκου τραγουδιου, με το ρεπερτοριο να συμπεριλαμβανει απο Ζαμπετα και Σταματη Κοκοτα, μεχρι Στρατο Διονυσιου, Μπηθικωτση, Ακη Πανου, ή «Στελάρα». (Οχι Μπεζαντακου ρε ηλιθιε!!)




FIFA Street

Τα γκολ απο “Gamebreaker” θα ακυρωνονταν ως «καραβολιδες».


Civilization

Ο πολιτισμος σου δεν θα γινοταν να περασει απο την εποχη της Αναγεννησης.




Call of Duty: Modern Warfare

Η πρωτη πιστα με την εκπαιδευση και το Tutorial, αντι για πυροβολισμους τεχνητων στοχων, θα επικεντρωνοταν σε καμψεις, τρεξιμο, και φασινα.

Επισης, η εξασκηση με το μαχαιρι, αντι για κομματιασμα καρπουζιου, θα εφαρμοζοταν σε καθαρισμα πατατας.



Red Alert

Ο Kostas Stavros θα πρωταγωνιστουσε και στο 2. Και θα σκοτωνε και τον Yuri.




Lineage 2

Ολα τα patch του παιχνιδιου θα κυκλοφορουσαν με τη λεζαντα «Επιστρεψτε στις πιστες του πρωτου Lineage. Λειτουργει 100%!!!!!11»





Football Manager

- Ο παγκος θα βρισκοταν στην κατω γωνια οπως βλεπουμε το ματς, οχι απεναντι. (Να κι ενα καλο που θα ειχε. Αναποδιαρηδες Αγγλοι...)

- Δεν θα γινοταν να μην απολυθεις μετα απο 2 συνεχομενες ηττες.

- Θα λαμβανες milestone στο προφιλ σου, για καθε φορα που προλαβαινες την παρελαση, η το Πασχα στον παγκο μιας ομαδα.

- Θα υπηρχε επιλογη να δωροδοκεις διαιτητες, να παιζεις στοιχημα, η να εκδιδεις ανακοινωσεις.

- Θα υπηρχε επιλογη για Χριστοπαναγιες στο Team Talk.

- Θα υπηρχε περιπτωση να αναβληθει ενας αγωνας, και να υπαρχουν εξοδα για ζημιες στο γηπεδο, λογω επισοδειων.





Super Mario Bros.

-Θα λεγοταν «Σακης ο υδραυλικος, και αφοι»

-Αντι για μανιταρι, θα επαιρνες power-up με φραπε.