Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

Παμε Eurovision;; "-Ε, τι να κανουμε, παμε..." (Part 2)

Συνεχεια απο το part1...


Βαλαντω Τρυφωνος- “The time is now” (μτφ. «Τωρα ειναι η ωρα»)
Στιχοι-Μουσικη: Ramström, Magnusson, Vuorinen



Κανονικα, το παθημα με τη Μαντω και τη Βισση θα επρεπε να γινει μαθημα, οτι με φθηνες αφρο-αμερικανιστικες μπαλαντες δεν γινεται να ανεβεις στη 10αδα, εκτος αν εισαι η Βισση (ε ναι, εκει μεχρι και το “Everything” μπορει να βγει 9ο). Το θεμα ειναι ποσο φθηνη ειναι η εκαστοτε μπαλαντα.

Η συγκεκριμενη βεβαια, μπροστα στα ΑΘΛΙΑ “Never let you go” και “Everything”, ειναι ομολογουμενως τραγουδαρα. Εδω να σημειωσω οτι σπανια μου αρεσουν οι μπαλαντες. Αν ομως ντε και καλα πρεπει να στειλουμε μπαλαντα, προτιμω να στελναμε μια ελληνικη, εντεχνη, με κιθαριτσα, σαν αυτη που εβαλε περυσι υποψηφιοτητα (το «Πολεμαω» αν θυμαμαι καλα). Δεν ειναι θεμα εθνικισμου, ειναι θεμα ακουσματος. Το οτι η Ελλαδα ποτε δεν εχει κανει αισθηση οποτε πηγε με μπαλαντα, σημαινει οτι δεν ειμαι μονο εγω που θεωρω αταιριαστο (εως βαρετο) το ολο μοτιβο «τουαλετα-ανεμιστηρας-αργο τραγουδι-σιγανο πιανο».

Επιστρεφω στο θεμα: το “The time is now” ειναι μεν αλλο ενα «ποιοτικιστικων προδιαγραφων» μπαλαντα, αλλα τουλαχιστον ειναι κανονικη μπαλαντα, οχι μπαζοτραγουδο.
Εχει διαφορα το απαλο τραγουδι, απο το κοιμισμενο (Μαντω) η το κλαψιαρικο χωρις χαρη (Βισση). Η σημαντικοτερη ειναι οτι εχει μελωδια. Εχεις να προσεξεις το ιδιο το τραγουδι, οχι τη γκαριλα της τραγουδιστριας. Σαν αποτελεσμα λοιπον, αυτο το τραγουδι αν και δεν ειναι του γουστου μου, ουτε ειναι η κομματαρα, μπορω τουλαχιστον να το ακουσω.

Το εθνικ στοιχειο μπορει να λειπει, και πως να μην λειπει, αφου η στιχουργια και η μουσικη εχει ανατεθει σε ξενους καλλιτεχνες. Απο την αλλη, ταιριαζει καλυτερα: ξενοφερτο τραγουδι ειναι, απο ξενοφερτους συνθετες θα γινει καλυτερο.
Και επειδη δεν ειναι μονο η δικη μου γνωμη, και τετοια απαλα τραγουδια αρεσουν σε πολλους (υπαρχουν και οι κριτικες επιτροπες, μην το ξεχναμε), αυτη ειναι σε σχεση με τις υπολοιπες μια σχετικα καλη επιλογη (2η κατα τη γνωμη μου).
Η... Μπαλαντω λοιπον (της ταιριαζει και το ονομα), σε συνδυασμο και με την εξωτερικη εμφανιση της (και αν εχει και την καταλληλη φωνη), εχει καλλιστα μια θεση στον τελικο αν επιλεγει. Ως εκει ομως, δεν εχει κατι το ιδιεταιρο για 10αδα.

Θεση που προβλεπω να παρει αν επιλεγει: 25 εως 15.




Λουκας Γιωρκας ft Stereo Mike- “Watch my dance” (μτφ. «Kοιτα το χορο μου»)
Στίχοι: Ελεάνα Βραχάλη

Μουσική: Γιάννης Χριστοδουλόπουλος


Ειναι η συμμετοχη που επιχειρει να χρησιμοποιησει μια πολλα υποσχομενη συνταγη: αυτη του συνδυασμου εθνικ στοιχειου με ‘μοντερνο’. Υπενθυμιζω οτι η Παπαριζου κερδισε το διαγωνισμο με συνδυασμο μπιτακι-ποντιακης λυρας, ο Μανο Πυροβολακης την ιδια εποχη ειχε λανσαρει πολυ ωραια τραγουδια συνδυαζοντας ποπ με κρητικη λυρα. Στον περσινο διαγωνισμο, οι maNga μου εκλεψαν την καρδια (και οχι μονο εμενα) με ενα συνδυασμο ροκ και ανατολιτικων οργανων.
Γενικως, οταν καταφερνεις να παντρευεις δυο διαφορετικα ειδη μουσικης, μπορεις να δημιουργησεις ενα πρωτοτυπο και πολυ ωραιο ακουσμα. Και αν ειναι και εθνικ, ακομα καλυτερα.
Οκ, ολα καλα ως εδω...

Εδω περα ομως, πηραν την εννοια «συνδυαζω διαφορετικα ειδη μουσικης» και της βγαλαν τα ματια εξω! Το πρωτοτυπο δεν σημαινει παντα και ωραιο, ειδικα οταν κανεις αυτο το ιερο πραμα που λεγεται ‘μουσικη’, η Τζουλια Αλεξανδρατου μπροστα της να μοιαζει παρθενα.
Ποικιλουν οι αποψεις για το τραγουδι, αλλοι το λενε αχταρμα, αλλοι το λενε «ποιοτικο παντρεμα ζειμπεκιας με ραπαρισμα». Για μενα παντως, καταφερνει να μου προκαλεσει αυτο που δεν καταφερνουν οι Τριημιτονιο με το «Χαμογελα»: με κανει να γελαω!!
Στο αγγλικο ραπαρισμα νομιζα οτι ακουγα τους Lordi, και μολις αρχισε η ζειμπεκια στο ρεφραιν νομιζα οτι ηταν Μεγαλη Παρασκευη. Ειπαμε, το ζειμπεκικο σημαινει πονο, οχι ομως λες και εισαι στον επιταφιο...

Για να ειμαι ειλικρινης, το μονο που τους αναγνωριζω ειναι το ταιριαγμα ρυθμου ζειμπεκικου μεσα στο ραπαρισμα (ακουστε τα τυμπανα και το μπουζουκι και θα καταλαβετε). Οπως επισης οτι το παλικαρι ο Λουκας εχει ωραια λαϊκη φωνη.
Κατα τ αλλα, εχουν μονο να λενε οτι «βαλαμε ραπ με ζειμπεκικο», αλλα απο ποιοτητα τραγουδιου ουτε λογος!! Και λογικο, αφου σε αυτην την περιπτωση συνδυαζεις 2 απο τα χειροτερα ειδη τραγουδιου: Ελληνικο hip-hop, και σκυλο-ζειμπεκικο (ΠΡΟΣΟΧΗ: δεν ειπα σκετο «ζειμπεκικο»!!)

Αν για σας, το «Watch my dance» ειναι πραγματικο ζειμπεκικο, τοτε μπραβο σας. Για μενα ειναι απλα ενα ανοστο ραπαρισμα, συνοδευομενο απο κατι κλαψιαρικο που βαφτιζεται «δυνατη ζειμπεκια», επειδη αντι για τραγουδι εχει μια νοτα να τραβιεται μεχρι απεναντι στο μισο ρεφραιν.

Παρολα αυτα, ακουω πολυ καλα σχολια για το τραγουδι, μιας και οι λαϊκο-καγκουρες την εχουν βρει με αυτο (δεν συναντας ζειμπεκικο καθε χρονο στη Eurovision), και δεν αποκλειεται να το στειλουν μεχρι τη Γερμανια. Αμφιβαλω ομως αν θα κανει καποια αισθηση στους Ευρωπαιους. Θα τους φανει κατι σαν ρεκβιεμ, η στην καλυτερη θα αναρωτηθουν ποτε το γυρισαν στο ζειμπεκικο οι Lordi.

Θεση που προβλεπω να παρει αν επιλεγει: 42 εως 42.





Nikki Ponte- “I dont wanna dance” (μτφ. «Δεν θελω να χορεψω»)
Στιχοι-Μουσικη: Jonas Saeed, Pia Sjoberg


Στην αρχη με μπερδεψε που ξεκιναει με απαλη μουσικη, αλλα τελικα "ανεβαινει" και γινεται αρκετα συμπαθητικο.

Ναι, δεν εχει ελληνικο στοιχειο (οπως και στην περιπωση της Βαλαντως, ‘επιστρατευθηκαν’ ξενοι συνθετες)
Ναι, ακομα και η ερμηνευτρια ειναι απο το εξωτερικο (αν και εχει ελληνοκυπριακη καταγωγη).
Ναι, δεν εχει κατι το πρωτοτυπο.

Δεν χρειαζεται ομως κατι να το εχεις ακουσει πρωτη φορα για να σου αρεσει. Και μπορει να μετραει αρνητικα που ειναι εντελως ξενο, αλλα μιλαμε πρωτα για μουσικη, οχι για πατριωτισμο.
Ακομα κι αν και δεν με ‘τρελαινει’, ειναι με διαφορα αυτο που θα μου αρεσε να ακουω απο τα 6 υποψηφια. Επισης, ειναι το προτιμοτερο για να επιλεγει: Ειναι αρκετα συνηθισμενο ωστε να γινει πιασαρικο στους Ευρωπαιους, και αρκετα δουλεμενο ωστε να μην ειναι βαρετο (προσεξτε οτι εχει σχετικα αρκετες αλλαγες στο ρεφραιν). Και φυσικα, ειναι συμπαθητικη η ιδια η μουσικη.

Το παραδοξο που παρατηρω στο στιχο ειναι οτι το “I dont wanna dance” μπορει να γινει παρεξηγησιμο, αφου το –alone αλλαζει μαλλον τη σημασια.
Αυτο που μενει να δουμε ειναι οι ικανοτητες της Nikki στη σκηνη. Εχει σιγουρα το πλεονεκτημα της εξωτερικης εμφανισης, θα πρεπει να εχει και ανεκτη φωνη, και την καταλληλη ικανοτητα στη σκηνη α λα Καλομοιρα (δεν θα πω για Παπαριζου, μην γινω και βλασφημος).
Κακα τα ψεμματα, για φαβορι κι ετσι, δεν ειναι. Το ανεφερα απο την αρχη οτι η φετινη συμμετοχη ειναι μαλλον χαμηλων προδιαγραφων (ειναι σαν να παμε απλα για να παμε, εξου και ο τιτλος του αρθρου). Ενα τελικο ομως, μην πω και μια 15αδα μπορει να φτασει.

Θεση που προβλεπω να παρει αν επιλεγει: 20 εως 10.



Προσωπικη καταταξη:
6. “Watch my dance” (Λουκας/Stereo Mike)
5. ”Χαμογελα” (Τριημιτονιο)
4. ”Come with me” (Κοκκινα Χαλια)
3. “The time is now” (Βαλαντω)
2. “It’s all Greek to me” (Αντ. Ψυχραμη)
1. “I don’t wanna dance” (Nikki)


Απο οσους διαβασουν το αρθρο, οι πιο υπεραισιοδοξοι θα πουν «μα καλα ρε alexk, τελευταιο του Λουκας/10ο της Νικης;; Η επομενη Eurovision στην Ελλαδα λεμε!!»
Ενω οι πιο απαισιοδοξοι θα πουν «μα καλα ρε alexk, πιστευεις οτι θα φτασουμε τελικο με ενα απο αυτα;;»
Οσο για τον τελικο, τα ιδια λεγαμε και με τον Αλκαιο. Ας ριξουμε μια ματια και στο τι εχουν οι αλλοι: στη Eurovision, καλως η κακως δεν συμμετεχουν μονο τραγουδαρες. Οποτε, αν ψηφιστει η Nikki, πιστευω πως θα ειναι καλυτερη απο αρκετους. Μπορει να ειναι μεχρι και παγιδα αυτο, σε ενα διαγωνισμο που και μονο η συμμετοχη της Ιταλιας (μετα απο 13 χρονια) ανεβαζει το δεικτη ξενερωτιλας του διαγωνισμου.

Προσωπικα, σε καθε Eurovision υπαρχουν περιπου 5 τραγουδια που θα μου κανουν εντυπωση. Μεχρι στιγμης που γραφω το αρθρο, οι καλυτερες συμμετοχες θεωρω οτι ειναι της Αλβανιας, της Γεωργιας, και της Βουλγαριας (και της Τουρκιας καλο ειναι, αλλα μου μυριζει λιγο αντιγραφη).

Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

Παμε Eurovision;; "-Ε, τι να κανουμε, παμε..." (Part 1)


Εχοντας απομεινει λιγοτερο απο μια εβδομαδα για τον ελληνικο τελικο, βρισκω την ευκαιρια ως γνησιος μουσικοφιλος να εκφρασω κι εγω την αποψη μου για τα 6 τραγουδια που ειναι υποψηφια να μας εκπροσωπησουν, καθως επισης και την επιτυχια που προβλεπω να εχουν αναμεσα στις 42 χωρες που θα λαβουν μερος.

Σε γενικες γραμμες, η πρωτη μου γευση οταν ακουσα τα τραγουδια ηταν μετρια εως απογοητευτικη. Το μονο ονομα που μου ειχε κανει εντυπωση ηταν του Γιαννη Σαββιδακη, ο οποιος ωστοσο αποριφθηκε λογω πρωτεραιοτητας σε «νεους και ανερχομενους καλλιτεχνες». Και μονο απο αυτο, οσο και απο την εικονα των τραγουδιων, φαινεται οτι δεν θα ασχοληθουμε για κατι παραπανω απο μια θεση στον τελικο, η εστω στη 15αδα. Και πολλοι εξαλλου, θα πουν «καλυτερα, ποιος πληρωνει τετοιες εποχες για διοργανωση σε περιπτωση νικης;;»
Δυστυχως, απο τη στιγμη που βαλαμε συμμετοχη, τα χρηματα για το promotion του εκαστοτε τραγουδιου δεν τα γλιτωνουμε. Και αφου η καλυτερη επιλογη ειναι το πολυ για 10η θεση, θα λεγε κανεις οτι ισως δεν θα πρεπε καν να λαβουμε μερος. Η απαντηση σε αυτο, ειναι μαλλον ο ολος ντορος που γινεται καθε χρονο για τον διαγωνισμο στα ΜΜΕ.

Περα απο αυτο... ο καθενας εχει το δικο του ακουσμα για τη μουσικη, και συνεπως τη δικες του αποψεις. Προειδοποιω βεβαια, οτι οι αποψεις μου θα ειναι αρκετα «επιθετικες», μιας και δεν αξιζει να κανω κριτικη χωρις το αξεπεραστο γουστο μου ως αξονα (θυμηθειτε το υστερογραφο στο αρθρο για τα «πιο αντιπαθητικα ονοματα»).


Κοκκινα Χαλιά- “Come with me” (μτφ. «Ελα μαζι μου»)
Στιχοι: Κοκκινα Χαλια, Ανδρεας Γαλανοπουλος
Μουσικη: Κοκκινα Χαλιά




Η μια απο τις δυο ροκ μπαντες που βαζουν υποψηφιοτητα. Περα απο τις εννοιες της «φρεσκαδας και νεανικοτητας», ο ρυθμος του τραγουδιου φαινεται στην αρχη πολλα υποσχομενος. Μονο ο ρυθμος ομως, δεν φτανει για να απολαυσεις ενα τραγουδι.
Συνεπως, ξενερωνω οταν πισω απο την επενδυση με γρηγορο ροκ, ακουω ενα παιδικο wannabe rocking τραγουδι, οπου το μονο που σου μενει στο τελος ειναι η ζωντανια στο ρυθμο του. Κατα τ'αλλα, αν το συγκροτημα λεγεται "Κοκκινα Χαλιά", το τραγουδι θα επρεπε να λεγεται "Μαύρα Χάλια".
To κουπλε δεν ταιριαζει ωραια με το υπολοιπο τραγουδι, και ακουγεται σαν να αντιγραφει τo Elvis Presley-era ροκαρισμα. Το δε ρεφραιν, ειναι αυτο που το απογειωνει μεν, αλλα δεν παυει να ειναι απλοικο. Παρατηρηστε πως χρησιμοποιει το ροκατζιδικο στυλ του στο ρεφραιν για να καλυψει το ποσο μονοτονες ειναι οι επαναληψεις.
Τελος, δεν υπαρχει κανενα εθνικ στοιχειο, αφου και μονο το στυλ του παραπεμπει σε χαζο-αμερικανικο school-rock στοιχειο. 

Δυστυχως με λιγα λογια, δεν λεει πολλα, και επισης δεν φαινεται να κερδιζει τις καρδιες των Ελληνων, οποτε οι ‘ψηφοφοροι’ μαλλον δεν θα «ερθουν μαζι τους».

Θεση που προβλεπω να παρει αν επιλεγει: 30 εως 20.



Αντιγονη Ψυχράμη- “It’s all Greek to me” (μτφ. «Μου ειναι ολα Ελληνικα»)
Στίχοι: Δημήτρης S, Gerarg James Borg
Μουσική: Απόστολος Ψυχράμης



Κατ αρχην, το οτι προσπαθει να εισαγει ελληνικο στοιχειο με το να βαλει τη λεξη “Greek” στο στιχο, ειναι μαλλον για γελια. (μην εξαπτεστε, ελεγξα τους στιχους, και δεν υπαρχει τιποτα αλλο που να συνδεει, ουτε το “its all Greek to me” ουτε την Ελλαδα)

Οσο για το ιδιο το τραγουδι, ειναι ανεβασιαρικο χαρη στο clubbing στυλ του, αλλα ας το παραδεχτουμε: οι Ελληνες δεν ειμαστε τοσο καλοι οσο οι Αμερικανοι στο να φτιαχνουμε στριπτιζο-μπιτακια. Οπως και στην παραπανω περιπτωση, το μονο που σου μενει ειναι η ζωντανια στο ρυθμο.

Αυτο που προκαλει την πιο ασχημη εντυπωση ειναι η χαλια φωνη της τραγουδιστριας. Εδικα στο ρεφραιν, λες και προσπαθουν να το αναδειξουν.
Συγχωρεστε με, δεν ξερω τι εστι Ψυχραμη, αν ειναι στ αληθεια ασχημη η φωνη της, η απλως δεν της παει το αγγλικο. Αλλα αν στο playback ακουγεται σαν ξεκωλο-wannabe-τραγουδιστρια που δουλευει σε σκυλαδικα, καλυτερα να μην ανοιξω τον ηχο κατα τη διαρκεια του live. Οχι, δεν μου αρεσουν τα μπαλαντοειδη τραγουδια, ουτε με ενδιαφερει να ειναι σοπρανος ο καλλιτεχνης. Αλλα η σκυλε φωνη της κρυβει το οποιο ωραιο στη μελωδια του τραγουδιου.

Ενα τετοιο μπιτακι βεβαια, απαιτει και την καταλληλη χορογραφια, οποτε θα πρεπει η Αντιγονη να μας δειξει και τι ικανοτητες εχει στη σκηνη, εκτος απο τη φωνη.
Το τραγουδι θα ακουστει σιγουρα στα club και στα στριπτιζαδικα, αλλα και παλι παραμενει μια καρικατουρα του αντιστοιχου αμερικανικου στυλ.

Θεση που προβλεπω να παρει αν επιλεγει: 35 εως 20.


Τριημιτονιο- “Xαμογελα”
Στίχοι: Βαγγέλης Κωνσταντινίδης
Μουσική: Νίκος Τερζής



Μπορει να μην ειμαι επαγγελματιας καλλιτεχνης. Μπορει να μην εχω σπουδασει σε ωδειο. Μπορει να μην παιζω καποιο οργανο. Μπορει να μην ξερω να ξεχωριζω αν η νοτα που ακουσα ειναι το «σολ» η το «λα-διεση». Η μουσικη ομως, ειναι πρωτα αισθηση και μετα γνωσεις. Οποτε δεν χρειαζεται να εισαι επαγγελματιας για να καταλαβεις αν ενα τραγουδι ειναι δουλεμενο η οχι. Κανει «μπαμ» οταν ενα τραγουδι βασιζεται απλα σε εναν κλισε στιχο και σε μια προχειρη μελωδια, γραμμενα «στο ποδι», η απο παιδι 15 χρονων.
Στο συγκεκριμενο, το κουπλε σωζει λιγο την κατασταση, αλλα το ρεφραιν ειναι απαλευτο. Ακομα και αυτο το στοιχειο αποδεικνυει ποσο αδουλευτο ειναι το κομματι. Το ρεφραιν συνηθως ειναι η «καρδια» του τραγουδιου. Οταν ακους μια ωραια εισαγωγη, η ενα κουπλε που τουλαχιστον ακουγεται, τοτε περιμενεις το κυριο μερος να σε «ανεβασει» αναλογα. Οταν λοιπον ακους ενα ρεφραιν που ειναι σαν να ειπαν «ας βαλουμε κι ενα ρεφραιν, να φανει οτι κατι καναμε», τοτε δεν εχεις κανενα λογο να ξανακουσεις το κομματι!!
Στη συγκεκριμενη περιπτωση, το ρεφραιν ειναι η επιτομη της κλισε-δουρας και της προχειροτητας. Στην ουσια, ειναι μια παιδικη μελωδια που απλως επαναλαμβανεται 4 φορες (απλα σε διαφορετικο τονο, για ξεκαρφωμα). Για ενδιαφερουσα ενορχηστρωση, ουτε λογος. Οποτε, αφου το ακουσεις, το χερι σου παει αυτοματα στο επομενο track στο youtube.

Η στιχουργια κινειται στο ιδιο μοτιβο, και δεν αποτελει δικαιολογια το οτι ειναι το μονο τραγουδι που εχει αποκλειστικα ελληνικο στιχο.
Καπου το χουμε ξανακουσει αυτο: Χαμογελα, αστα ολα πισω, να περνας ωραια, η ζωη ειναι ωραια... να ζεις το ‘να... χαμογελα για τ’ αλλο... μην σε νοιαζει το παραλλο... Οκ, το καταλαβαμε!! Το χουμε εμπεδωσει εδω και 2 χρονια, οπου σχεδον ολα τα νεανικο-ποπ-ροκ τραγουδια (και τα ποιηματακια στο facebook) εχουν περιπου τον ιδιο στιχο!!
Φυσικα, δεν ειναι αυτος ο λογος για τον οποιο δεν μου κανει αισθηση το τραγουδι. Προσωπικα, δεν κρινω ενα τραγουδι τοσο απο τα λογια του- ειναι σαν να βλεπεις τσοντα και να σε νοιαζει η υποθεση. Πολλες φορες ομως, η ιδια η μουσικη ειναι σαν να «σου μιλαει», και οι στιχοι παιζουν το ρολο των «υποτιτλων». Ετσι λοιπον, η αξια των στιχων ειναι συμπληρωματικη: μπορουν ενα ωραιο τραγουδι να το μετατρεψουν σε τραγουδαρα, η να «δεσει» μαζι με το τραγουδι και να εξακριβωσει το που απευθυνεται, με τι ορεξη το γραψε ο συνθετης, και με τι ορεξη το ακους.

Το «Χαμογελα» λοιπον, εχει αυτο το δεσιμο: Ενα βαρετο τραγουδι, με ενα βαρετο στιχο.  Βασιζεται στο να προσελκυσει τη νεολαια με το νεανικιστικο-φρεσκαδιστικο-αισιοδοξιστικο στυλ του, και τα αλλα «τ’ αφησε ολα πισω». Ειναι ο,τι πρεπει για μουσικη τιτλων σε πρωιναδικη εκπομπη, αλλα οχι για Eurovision.

Θεση που προβλεπω να παρει αν επιλεγει: 42 εως 30.


Τα υπολοιπα 3 τραγουδια θα ακολουθησουν στο 2ο part...

Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011

Katsouranis facts

-Ο Παρντο ειναι ανυπαρκτος τερματοφυλακας, γι αυτο και ο εποπτης θεωρησε οτι ο Κατσουρανης δεν καλυπτεται.

-Ο Κατσουρανης δεν εχει ακαλυπτες επιταγες.

-Ο Κατσουρανης εχει ριξει κλωτσια στον Τσακ Νορις. Ο Καλοπουλος την ακυρωσε.

-Ο εποπτης του Καλοπουλου εχει βγαλει οφσαιντ τον Κατσουρανη σε αγωνα βολεϊ.

-Τι ειπε ο Παρντο στον Κατσουρανη οταν επαιζαν Call of Duty; -"Προχωρα, σε καλυπτω!!"

-Ο Κατσουρανης παιζει μονο σε αγωνες με ζωντανη καλυψη.

-Ο Κατσουρανης δεν θα μπορουσε να παιξει το ρολο του "Ακαλυπτου" στο "Οι παντρεμενοι εχουν ψυχη".

-Ο Κατσουρανης ποτε δεν ανακαλυπτεται σε θεση οφσαιντ. Μονο καλυπτεται.

-Γιατι ο Κατσουρανης οταν βαζει γκολ κανει στο σταυρο του; -Επειδη δεν ακυρωθηκε.

-Ποιο ειναι το αγαπημενο φυτο του Κατσουρανη;; -Ο ευκαλυπτος.

-Οι παικτες του Ολυμπιακου καλυπταν μεχρι και την Αννα Ριζου.

-Ο Κατσουρανης δεν εχει κατηγορηθει ποτε για κλοπη, επειδη ολοι τον καλυπτουν.

-Ο Κατσουρανης δεν χρειαζοταν να μαθει να κανει "καλυψη" στο στρατο.

-Και εσυ καλυπτες τον Κατσουρανη.

-Το κινητο του Κατσουρανη εχει παντου καλυψη. Απο 4 κεραιες.





ΥΓ: Μετα το ντερμπι Ολυμπιακου-Παναθηναικου, ειναι ισως το καλυτερο που εχω να γραψω, αντι να μπω σε πιο "καταλληλες" συζητησεις, δινοντας αξια σε ποταπα ατομα.

ΥΓ 2: Ο καθενας εχει τα δικα του ματια και τη δικη του αποψη για την αμφισβιτουμενη φαση.
Παντως, το οτι εχω δει κοπελες να λενε οτι ηταν οφσαιντ, μαλλον αποδεικνυει του λογου το αληθες...

Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011

Οι θεωριες του alexk: #6


Το μυαλο ειναι σαν την αποθηκη.
Εχεις τοσα πραγματα εκει μεσα, αλλα ποτε δεν τα βρισκεις οταν τα χρειαζεσαι.