Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

Παμε Eurovision;; "-Ε, τι να κανουμε, παμε..." (Part 2)

Συνεχεια απο το part1...


Βαλαντω Τρυφωνος- “The time is now” (μτφ. «Τωρα ειναι η ωρα»)
Στιχοι-Μουσικη: Ramström, Magnusson, Vuorinen



Κανονικα, το παθημα με τη Μαντω και τη Βισση θα επρεπε να γινει μαθημα, οτι με φθηνες αφρο-αμερικανιστικες μπαλαντες δεν γινεται να ανεβεις στη 10αδα, εκτος αν εισαι η Βισση (ε ναι, εκει μεχρι και το “Everything” μπορει να βγει 9ο). Το θεμα ειναι ποσο φθηνη ειναι η εκαστοτε μπαλαντα.

Η συγκεκριμενη βεβαια, μπροστα στα ΑΘΛΙΑ “Never let you go” και “Everything”, ειναι ομολογουμενως τραγουδαρα. Εδω να σημειωσω οτι σπανια μου αρεσουν οι μπαλαντες. Αν ομως ντε και καλα πρεπει να στειλουμε μπαλαντα, προτιμω να στελναμε μια ελληνικη, εντεχνη, με κιθαριτσα, σαν αυτη που εβαλε περυσι υποψηφιοτητα (το «Πολεμαω» αν θυμαμαι καλα). Δεν ειναι θεμα εθνικισμου, ειναι θεμα ακουσματος. Το οτι η Ελλαδα ποτε δεν εχει κανει αισθηση οποτε πηγε με μπαλαντα, σημαινει οτι δεν ειμαι μονο εγω που θεωρω αταιριαστο (εως βαρετο) το ολο μοτιβο «τουαλετα-ανεμιστηρας-αργο τραγουδι-σιγανο πιανο».

Επιστρεφω στο θεμα: το “The time is now” ειναι μεν αλλο ενα «ποιοτικιστικων προδιαγραφων» μπαλαντα, αλλα τουλαχιστον ειναι κανονικη μπαλαντα, οχι μπαζοτραγουδο.
Εχει διαφορα το απαλο τραγουδι, απο το κοιμισμενο (Μαντω) η το κλαψιαρικο χωρις χαρη (Βισση). Η σημαντικοτερη ειναι οτι εχει μελωδια. Εχεις να προσεξεις το ιδιο το τραγουδι, οχι τη γκαριλα της τραγουδιστριας. Σαν αποτελεσμα λοιπον, αυτο το τραγουδι αν και δεν ειναι του γουστου μου, ουτε ειναι η κομματαρα, μπορω τουλαχιστον να το ακουσω.

Το εθνικ στοιχειο μπορει να λειπει, και πως να μην λειπει, αφου η στιχουργια και η μουσικη εχει ανατεθει σε ξενους καλλιτεχνες. Απο την αλλη, ταιριαζει καλυτερα: ξενοφερτο τραγουδι ειναι, απο ξενοφερτους συνθετες θα γινει καλυτερο.
Και επειδη δεν ειναι μονο η δικη μου γνωμη, και τετοια απαλα τραγουδια αρεσουν σε πολλους (υπαρχουν και οι κριτικες επιτροπες, μην το ξεχναμε), αυτη ειναι σε σχεση με τις υπολοιπες μια σχετικα καλη επιλογη (2η κατα τη γνωμη μου).
Η... Μπαλαντω λοιπον (της ταιριαζει και το ονομα), σε συνδυασμο και με την εξωτερικη εμφανιση της (και αν εχει και την καταλληλη φωνη), εχει καλλιστα μια θεση στον τελικο αν επιλεγει. Ως εκει ομως, δεν εχει κατι το ιδιεταιρο για 10αδα.

Θεση που προβλεπω να παρει αν επιλεγει: 25 εως 15.




Λουκας Γιωρκας ft Stereo Mike- “Watch my dance” (μτφ. «Kοιτα το χορο μου»)
Στίχοι: Ελεάνα Βραχάλη

Μουσική: Γιάννης Χριστοδουλόπουλος


Ειναι η συμμετοχη που επιχειρει να χρησιμοποιησει μια πολλα υποσχομενη συνταγη: αυτη του συνδυασμου εθνικ στοιχειου με ‘μοντερνο’. Υπενθυμιζω οτι η Παπαριζου κερδισε το διαγωνισμο με συνδυασμο μπιτακι-ποντιακης λυρας, ο Μανο Πυροβολακης την ιδια εποχη ειχε λανσαρει πολυ ωραια τραγουδια συνδυαζοντας ποπ με κρητικη λυρα. Στον περσινο διαγωνισμο, οι maNga μου εκλεψαν την καρδια (και οχι μονο εμενα) με ενα συνδυασμο ροκ και ανατολιτικων οργανων.
Γενικως, οταν καταφερνεις να παντρευεις δυο διαφορετικα ειδη μουσικης, μπορεις να δημιουργησεις ενα πρωτοτυπο και πολυ ωραιο ακουσμα. Και αν ειναι και εθνικ, ακομα καλυτερα.
Οκ, ολα καλα ως εδω...

Εδω περα ομως, πηραν την εννοια «συνδυαζω διαφορετικα ειδη μουσικης» και της βγαλαν τα ματια εξω! Το πρωτοτυπο δεν σημαινει παντα και ωραιο, ειδικα οταν κανεις αυτο το ιερο πραμα που λεγεται ‘μουσικη’, η Τζουλια Αλεξανδρατου μπροστα της να μοιαζει παρθενα.
Ποικιλουν οι αποψεις για το τραγουδι, αλλοι το λενε αχταρμα, αλλοι το λενε «ποιοτικο παντρεμα ζειμπεκιας με ραπαρισμα». Για μενα παντως, καταφερνει να μου προκαλεσει αυτο που δεν καταφερνουν οι Τριημιτονιο με το «Χαμογελα»: με κανει να γελαω!!
Στο αγγλικο ραπαρισμα νομιζα οτι ακουγα τους Lordi, και μολις αρχισε η ζειμπεκια στο ρεφραιν νομιζα οτι ηταν Μεγαλη Παρασκευη. Ειπαμε, το ζειμπεκικο σημαινει πονο, οχι ομως λες και εισαι στον επιταφιο...

Για να ειμαι ειλικρινης, το μονο που τους αναγνωριζω ειναι το ταιριαγμα ρυθμου ζειμπεκικου μεσα στο ραπαρισμα (ακουστε τα τυμπανα και το μπουζουκι και θα καταλαβετε). Οπως επισης οτι το παλικαρι ο Λουκας εχει ωραια λαϊκη φωνη.
Κατα τ αλλα, εχουν μονο να λενε οτι «βαλαμε ραπ με ζειμπεκικο», αλλα απο ποιοτητα τραγουδιου ουτε λογος!! Και λογικο, αφου σε αυτην την περιπτωση συνδυαζεις 2 απο τα χειροτερα ειδη τραγουδιου: Ελληνικο hip-hop, και σκυλο-ζειμπεκικο (ΠΡΟΣΟΧΗ: δεν ειπα σκετο «ζειμπεκικο»!!)

Αν για σας, το «Watch my dance» ειναι πραγματικο ζειμπεκικο, τοτε μπραβο σας. Για μενα ειναι απλα ενα ανοστο ραπαρισμα, συνοδευομενο απο κατι κλαψιαρικο που βαφτιζεται «δυνατη ζειμπεκια», επειδη αντι για τραγουδι εχει μια νοτα να τραβιεται μεχρι απεναντι στο μισο ρεφραιν.

Παρολα αυτα, ακουω πολυ καλα σχολια για το τραγουδι, μιας και οι λαϊκο-καγκουρες την εχουν βρει με αυτο (δεν συναντας ζειμπεκικο καθε χρονο στη Eurovision), και δεν αποκλειεται να το στειλουν μεχρι τη Γερμανια. Αμφιβαλω ομως αν θα κανει καποια αισθηση στους Ευρωπαιους. Θα τους φανει κατι σαν ρεκβιεμ, η στην καλυτερη θα αναρωτηθουν ποτε το γυρισαν στο ζειμπεκικο οι Lordi.

Θεση που προβλεπω να παρει αν επιλεγει: 42 εως 42.





Nikki Ponte- “I dont wanna dance” (μτφ. «Δεν θελω να χορεψω»)
Στιχοι-Μουσικη: Jonas Saeed, Pia Sjoberg


Στην αρχη με μπερδεψε που ξεκιναει με απαλη μουσικη, αλλα τελικα "ανεβαινει" και γινεται αρκετα συμπαθητικο.

Ναι, δεν εχει ελληνικο στοιχειο (οπως και στην περιπωση της Βαλαντως, ‘επιστρατευθηκαν’ ξενοι συνθετες)
Ναι, ακομα και η ερμηνευτρια ειναι απο το εξωτερικο (αν και εχει ελληνοκυπριακη καταγωγη).
Ναι, δεν εχει κατι το πρωτοτυπο.

Δεν χρειαζεται ομως κατι να το εχεις ακουσει πρωτη φορα για να σου αρεσει. Και μπορει να μετραει αρνητικα που ειναι εντελως ξενο, αλλα μιλαμε πρωτα για μουσικη, οχι για πατριωτισμο.
Ακομα κι αν και δεν με ‘τρελαινει’, ειναι με διαφορα αυτο που θα μου αρεσε να ακουω απο τα 6 υποψηφια. Επισης, ειναι το προτιμοτερο για να επιλεγει: Ειναι αρκετα συνηθισμενο ωστε να γινει πιασαρικο στους Ευρωπαιους, και αρκετα δουλεμενο ωστε να μην ειναι βαρετο (προσεξτε οτι εχει σχετικα αρκετες αλλαγες στο ρεφραιν). Και φυσικα, ειναι συμπαθητικη η ιδια η μουσικη.

Το παραδοξο που παρατηρω στο στιχο ειναι οτι το “I dont wanna dance” μπορει να γινει παρεξηγησιμο, αφου το –alone αλλαζει μαλλον τη σημασια.
Αυτο που μενει να δουμε ειναι οι ικανοτητες της Nikki στη σκηνη. Εχει σιγουρα το πλεονεκτημα της εξωτερικης εμφανισης, θα πρεπει να εχει και ανεκτη φωνη, και την καταλληλη ικανοτητα στη σκηνη α λα Καλομοιρα (δεν θα πω για Παπαριζου, μην γινω και βλασφημος).
Κακα τα ψεμματα, για φαβορι κι ετσι, δεν ειναι. Το ανεφερα απο την αρχη οτι η φετινη συμμετοχη ειναι μαλλον χαμηλων προδιαγραφων (ειναι σαν να παμε απλα για να παμε, εξου και ο τιτλος του αρθρου). Ενα τελικο ομως, μην πω και μια 15αδα μπορει να φτασει.

Θεση που προβλεπω να παρει αν επιλεγει: 20 εως 10.



Προσωπικη καταταξη:
6. “Watch my dance” (Λουκας/Stereo Mike)
5. ”Χαμογελα” (Τριημιτονιο)
4. ”Come with me” (Κοκκινα Χαλια)
3. “The time is now” (Βαλαντω)
2. “It’s all Greek to me” (Αντ. Ψυχραμη)
1. “I don’t wanna dance” (Nikki)


Απο οσους διαβασουν το αρθρο, οι πιο υπεραισιοδοξοι θα πουν «μα καλα ρε alexk, τελευταιο του Λουκας/10ο της Νικης;; Η επομενη Eurovision στην Ελλαδα λεμε!!»
Ενω οι πιο απαισιοδοξοι θα πουν «μα καλα ρε alexk, πιστευεις οτι θα φτασουμε τελικο με ενα απο αυτα;;»
Οσο για τον τελικο, τα ιδια λεγαμε και με τον Αλκαιο. Ας ριξουμε μια ματια και στο τι εχουν οι αλλοι: στη Eurovision, καλως η κακως δεν συμμετεχουν μονο τραγουδαρες. Οποτε, αν ψηφιστει η Nikki, πιστευω πως θα ειναι καλυτερη απο αρκετους. Μπορει να ειναι μεχρι και παγιδα αυτο, σε ενα διαγωνισμο που και μονο η συμμετοχη της Ιταλιας (μετα απο 13 χρονια) ανεβαζει το δεικτη ξενερωτιλας του διαγωνισμου.

Προσωπικα, σε καθε Eurovision υπαρχουν περιπου 5 τραγουδια που θα μου κανουν εντυπωση. Μεχρι στιγμης που γραφω το αρθρο, οι καλυτερες συμμετοχες θεωρω οτι ειναι της Αλβανιας, της Γεωργιας, και της Βουλγαριας (και της Τουρκιας καλο ειναι, αλλα μου μυριζει λιγο αντιγραφη).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου