Όχι αλλα «φουτουριστικα prequels»!!

Αν εχει υπαρξει ποτε αυτος ο ορος και τον εχετε ακουσει από καπου, τοτε μπορειτε ευκολα να καταλαβετε το νοημα του αρθρου.

Στην αντιθετη περιπτωση, επιτρεψτε μου να εισπραξω χειροκροτημα για την εισαγωγη του ορου στα παγκοσμια λεξιλογια, και στη συνεχεια μπορειτε να διαπιστωσετε και οι ιδιοι που αναφερομαι.

Θυμαμαι πριν αρκετα χρονια, ειχα δει ένα σκετσακι των ΑΜΑΝ, στο οποιο και καλα μια κυρια προσεφερε παιδικα παραμυθια με παρωδικους τιτλους. Αναμεσα σε αυτά ηταν και ένα «εκπαιδευτικο μυθιστορημα θρησκευτικου περιεχομενου» με τιτλο «Η ζωη της Μαριας Μαγδαληνης πριν γνωρισει τον Χριστο».

In present days, σε ένα από αυτά τα νεοκουτσομπολο-αξιοπεριεργο-ειδησειογραφικα site/blog, με χιουμοριστικες λιστες του στυλ «chain-letter» (αυτά που πρεπει να κανεις like από το facebook για να τα δεις, επειδη οι δημιουργοι εκτος από ανοστοι clopyrighters είναι και παπαρες) ειδα ένα αρθρο με τιτλο «Τα πιο αποτυχημενα prequels ταινιων», και για κυρια εικονα ειχε αυτό:

(Ελληνιστι για οσους δεν το πιασαν: «Η στρατευση του στρατιωτη Ραϊαν»)

Κι όμως, οσοι ασχολουνται με ταινιες, η βιντεοπαιχνιδια, θα πρεπει να το εχουν συνειδητοποιησει: Χιουμοριστικα παραδειγματα όπως τα παραπανω, δεν απεχουν πολύ από την πραγματικοτητα. Αντιθετα, τα βλεπουμε ως ευρεως διαδεδομενη τακτικη εκμεταλευσης διαφορων franchises. Κοινως…

 

Οι τανιες και τα video games το εχουν παρακανει με το περα-δωθε στο timeline!!

Υπομονη οσοι δεν με πιανετε ηδη… φτανω στο ψητο.

Αναφερομαι λοιπον στο φαινομενο, οπου prequels ταινιων η βιντεοπαιχνιδιων, βγαινουν ΜΕΤΑ τα sequels. Με αλλα λογια, εμβαθυνουν στην υποθεση του «Τι εγινε τοτε»/ «Πως ξεκινησε ο ταδε».

Οι πρωτες ταινιες Star Wars τοποθετουνται στην 2^η τριλογια, ενώ οι πιο προσφατες ταινιες τοποθετουνται στην 1^η και αφορουν το πώς μεγαλωσε ο Darth Vader και πως εγινε Darth Vader.

Το X-Men Origins: Wolverine παρουσιαζει (όπως λεει και ο τιτλος) το μακρινο παρελθον του Wolverine, και το πώς εγινε μεταλλαγμενος. Η επομενη ταινια X-Men (“First-Class”) είναι και παλι prequel, και εμβαθυνει στο παρελθον μεταξυ του Professor-X και του Magneto.

Θελετε κι άλλο παραδειγμα;; Την περασμενη δεκαετια μεσουρανουσε το αμερικανικο σηριαλ με τιτλο “Smallville” (στην Ελλαδα: «Σουπερμαν: τα χρονια της νιοτης»), το οποιο βαλθηκε επι 10 σεζον να περιγραψει τον Σουπερμαν πριν γινει επισημα ο Σουπερμαν.

Παμε και στα video games: Η σειρα Resident Evil ξαναβρηκε την υγεια της με τα 4 και 5. Νωριτερα, καπου μαζι με τα 2 και 3, κυκλοφορησε και το “Resident Evil Zero” που τοποθετειται λιγο πριν το 1, και πρωταγωνιστουν οι ηρωες που στο 1 βρεθηκαν νεκροι.

Μονο εμενα εχει αρχισει να με κουραζει λιγο αυτό;;

Τα franchises δεν εισαγονται πλεον με το κιλο. Φαινεται λοιπον, πως ο κοσμος όταν δεν εχει να γνωρισει πρωτοτυπους ηρωες, και πρωτοτυπες υποθεσεις, προσελκεται από εμβαθυνση σε ηδη υπαρχοντες. Και η εμβαθυνση ερχεται, όχι με καποια συνεχεια που θα ανατρεψει τα δεδομενα, η θα λυσει αποριες για την υποθεση, αλλα σε μικρα θεματα που δεν ειχαν απαντηθει, και δεν μας ενοιαξε πραγματικα να απαντηθουν, νωριτερα.

«Δειτε στην πολυαναμενομενη συνεχεια του δημοφιλους franchise: Με ποια τα ειχε φτιαξει στο γυμνασιο ο παππους του πρωταγωνιστη. Η, πως βρηκε ο πρωταγωνιστης το μενταγιον που φορουσε καθως εκανε σεξ στο 2. Η, τις περιπετειες του πατερα του, που οδηγησαν στον θανατο του, ο οποιος αναφερεται στην 123^η σκηνη του 3. Η, τα γεγονοτα που συνεβησαν αναμεσα στο 1 και στο 2.0.13 Expansion Pack.»

Δεν το λεω για να κραξω αυτό-καθαυτο τις ταινιες η τα παιχνιδια. Δεν τα απαγορευει από το να αναδειχθουν απο αλλα επιμερους στοιχεια, όπως εφε και ερμηνειες. 

Για παραδειγμα, η σειρα Mortal Kombat: Legacy, που βασιζεται σε κατι εντελως ρηχο: το παρελθον κάθε ενός από τους χαρακτηρες του παιχνιδιου (κατι που βλεπαμε και μονοι μας από τα bios/endings στο παιχνιδι).

Σεβαστο το ότι εμαθα πως απεκτησε το μηχανικο του ματι ο Kano, που βρηκε το κινεζικο καπελο ο Raiden, και πως λεγαν τη γυναικα του Hanzo Hasashi, αλλα ΔΕΝ ηταν αυτό που μου προσεφερε ένα ευχαριστο 10λεπτο ανα επισοδειο. Ηταν λογω της απεικονισης της ολης ιδεας. Όταν μια σειρα βασιζεται σε ένα βιντεοπαιχνιδι, τοτε εν γενει δεν μπορεις να περιμενεις να παρουσιαζεται κατι “καινουργιο”. Ετσι, δεν εχω καποιο άλλο σοβαρο παραπονο, ώστε να κραξω τη σειρα αυτή-καθαυτη…

…Ωπ, οχι, ψεμματα, ΕΧΩ!!! Δεν γινεται να βγαζεις επισοδεια με τιτλο “Scorpion and Sub-Zero” και να εστιαζεις μονο στον 1^ο. Και στον πιο γαματο χαρακτηρα που εχει υπαρξει σε fighting-game, όχι μονο να μην εμβαθυνεις, αλλα και να τον παρουσιαζεις σε 1μιση σκηνες, και μαλιστα χωρις να είναι ο πραγματικος εαυτος του!!

Επιπλεον, ο Sub-Zero…

(Εμ…τι εγραφα ειπαμε;; … Α, ναι!! Για τα prequels…)

…λοιπον!! Το στοιχειο αυτό όπως ελεγα, δεν τα αναγει ολοκληρωτικα σε μπαζο-ταινιες. Συμβάλει όμως αποφασιστικα. Όπως και να το κανουμε, μια ταινια η ένα παιχνιδι, λιγο η πολύ, αδικει τον εαυτο του όταν τροφοδοτειται με τα αποφαγια του βασικου σεναριου.

Στις περισσοτερες περιπτωσεις, για να απολαυσεις πραγματικα μια ταινια, δεν αρκουν μονο οι σπινθιρωτες κλανγκες, οι μεγαλοπρεπεις εκρηξεις, τα πρωτοποριακα εφε, και τα βυζια της συμπρωταγωνιστριας.

Πρεπει επισης να σε αγγιζει και η ιστορια. Να σε ταυτιζει με τους χαρακτηρες, και να σου κεντριζει το ενδιαφερον και την αγωνια για την τυχη τους, μεχρι το τελευταιο λεπτο.

Όταν λοιπον η θεματολογια εχει να κανει με κατι που ξερουμε τη συνεχεια του, (η ακομα χειροτερα, ξερουμε ότι δεν θα τελειωσει ιδανικα, όπως πχ το Star Wars 3) τοτε το ενδιαφερον για την ιστορια παει για βρουβες.

Σου κεντριζει το σασπενς, όπως θα στο κεντριζε ένα βιβλιο με τιτλο «Ο δολοφονος ηταν ο γιατρος».

Τα blockbusters εχουν γινει πλεον σαν τσοντες: Βασιζονται στην ωμη δραση, και τα γεγονοτα εχουν μηδενικη σημασια. Γι αυτό το λογο, δεν εχουν κανενα προβλημα να πιανονται από την πιο ασημαντη εμπνευση.

Οι ταινιες και τα παιχνιδια ομως, ΔΕΝ είναι μουσικη. Εκει ναι, αλλαζει το πραμα. (βλεπε επομενο αρθρο)

Το θεμα με τα «εκ των υστερων» prequels δεν είναι μονο η αδιαφορια που σου προσφερει η υποθεση. Είναι ακομα, το πώς σου παρουσιαζεται σαν γευση η αισθηση του χρονου.

Ναι, μπορει να είναι «μαγευτικο» το να γυριζεις πισω στο χρονο, και να «παιζεις» με πεμπτουσιακα δεδομενα που συναντησες ως nerd-ας των «προηγουμενων» ταινιων/παιχνιδιων. Το θεμα όμως είναι ότι πρωτον:

Ένα «τευχος» που βγαινει μεταγενεστερα, λογικο είναι να φτιαχνεται με μεταγενεστερα μεσα και δεδομενα. Για παραδειγμα, στο Star Wars, ο Luke Skywalker πολεμαει τον πατερα του σε σκηνικα με υποτυπωδη φωτοσπαθα, κιτσωτα ρομποτ και τερατα, και γενικοτερα, ένα πολύ φουτουριστικο σκηνικο για τα μεσα της δεκαετιας του 70. Αρκετα χρονια νωριτερα, όταν ο Darth Vader ηταν μικρος, οι μαχες γινονται με ακομα πιο «φουτουριστικα» μεσα και συγχρονα εφε, εξαιτιας της τεχνολογιας του 2000. Στο Resident Evil εχουμε γραφικα επιπεδου PsOne, ενώ χρονια αργοτερα, το Resident Evil Zero ακολουθει πιο προηγμενα γραφικα και gameplay, απ ότι ο… απογονος του. Ακομα καλυτερο παραδειγμα το Smallville: Τα νιατα του Σουπερμαν τοποθετουνται στον πολιτισμο του 21^ου αιωνα, ασχετα που ο ιδιος ως ενηλικας υπαρχει από τα κομιξ του 1940.

Και δευτερον…

Οι συνεχειες-παυλα-flashbacks συνηθως γινονται πολύ μετα τον προγραμματισμο του αρχικου σεναριου. Αυτό τι σημαινει: Δεδομενα που δεν υπηρχαν, η δεν ενδιεφεραν, καθως κυλουσε ομαλα το timeline, ξαφνικα επρεπε να εισαχθουν στα prequels ώστε να «γεμισει» η θεματολογια. Και φερνω παλι ως παραδειγμα το Smallville: Συμφωνα με τις 10 σεζον του, ο Κλαρκ Κεντ εζησε πιο πολλες περιπετειες πριν γινει Σουπερμαν, παρα μετα.

Ολα αυτα προκαλουν μια συγχυση στην αισθητικη του θεατη , και είναι το στοιχειο από το οποιο εμπνεομαι τον χαρακτηρισμο «φουτουριστικο prequel».

Αγαπητοι σεναριογραφοι:

Βρειτε επιτελους μια εμπνευση της προκοπης, που ουτε να βιαζει το μελλον, ουτε να εχει ως πανακεια το παρελθον. Το στοιχειο των συνεχων flashbacks στα διαφορα franchises δεν λεγεται “πεζογραφικη τεχνικη απεικονισης της ιστοριας”. Λεγεται “αρπαχτη” και “ξεκαρφωμα”.

Οι συγγραφεις νουβελων, προκειμενου να γεμισουν τα βιβλια τους, συχνα-πυκνα κανουν μια παυση στην υποθεση, και γυριζουν πισω στο χρονο για να περιγραψουν στοιχεια και γεγονοτα που μπορει να ενδιαφερουν τον αναγνωστη.

Δεν βγαζουν καινουργιο βιβλιο για να αναγουν ως κεντρικη ιστορια το πώς εμεινε εγγυος η μανα του πρωταγωνιστη!!

Θεματα όπως οι X-Men εχουν περιγραψει τη φυση και το παρελθον τους από την εποχη που βγηκαν σε κομιξ, και οι οπαδοι τους ηταν πληρως ικανοποιημενοι από αυτό. Αν υπαρχει κατι που λειπει από το παρελθον, θα μπορουσε απλα να αποκαλυφθει στο μελλον!!

Αντιστοιχα, οι οπαδοι του Σουπερμαν δεν νομιζω να ειχαν ζητησει ποτε απαντησεις, για το ποσες γκομενες ειχε κανει στο λυκειο πριν γνωρισει τη Λοις.

To φαινομενο του «φουτουριστικου prequel» εχει ως βαση την ελλειψη ιδεων. Όπως επισης, και την ταση των παραγωγων να προσελκυουν το κοινο με στοιχεια «νεολαιικης», «σοβαρης-σκοτεινης» θεματολογιας: Τι πιο προσιτο από τις νεαρες ηλικιες των αγαπημενων τους ηρωων.

Ετσι λοιπον, τα prequels συνεχιζουν, και θα συνεχιζουν να πουλανε. Το επομενο παιχνιδι Resident Evil θα λεγεται “Operation: Racoon City” και θα τοποθετειται (για μαντεψτε!!) αναμεσα στο Resident Evil 2 και στο Resident Evil: Nemesis. Και μετα το θανατο του Albert Wesker στο 5, δυσκολα βλεπω τους σεναριογραφους να εμπνεονται κατι καλυτερο για τη συνεχεια.

Αναμενουμε και την επομενη υπερπαραγωγη του Χολιγουντ. Να προτεινω εγω θεμα: Η ιστορια της αραχνης, πριν τσιμπησει τον Peter Parker.

Aντε και καλα Χριστουγεννα!!

Πραγματα που ΔΕΝ θα ηθελες να μαθεις

Δεν ξερω αν σας εχουν πει ποτε οι γονεις η οι δασκαλοι σας οτι δεν πρεπει να ντρεπεστε να παιρνετε γνωσεις: «Μπορει να μην σου χρησιμευσουν ολες οι γνωσεις, αλλα δεν προκειται ποτε να μετανιωσεις για το οτι εμαθες κατι»

Λαθος, οχι παντα!!! Οσο πιο πολυ γνωριζεις τον κοσμο, τοσα πιο πολλα εχεις να μισησεις. Ειδικα αν ειναι σχετικα ασημαντα.

Λοιπον... σημερα δεν θα αναλυσω παραπανω αυτη τη γαματη φιλοσοφια που εγραψα παλι, απλα θα βγαλω τον σαδιστικο nerd απο μεσα μου, και θα περασω στο ψητο.

Ποσες φορες νιωθετε οτι μια μικρη λεπτομερεια μπορει να κανει τη γνωση σας διαφορετικη, ξενερωτη, η και σπαστικη;;

Αληθειες που καινε, ειλικρινιες που τσουζουν, εγκυκλοπαιδικες λεπτομερειες που κανουν κωλοδαχτυλο στον ρομαντισμο της καθημερινης ζωης. Η τουλαχιστον, οσες μπορω να απαριθμησω προχειρα. Για παμε...

Η Γη δεν ειναι στρογγυλη

Και φυσικα, δεν ειναι ουτε επιπεδη. Ξεκιναμε με κατι σχετικα γνωστο, που δεν το λεω εγω, αλλα οι αστρονομοι (και οχι οι αστρολογοι. Οι μεν ειναι ερευνητες, οι δε ειναι αποτυχημενοι ψυχολογοι/καφετζουδες). Κατ αρχην, δεν εισαι παιδι δημοτικου. Οταν λεμε «στρογγυλη» εννοουμε μια γενικοτητα, που πολλες φορες εχει να κανει με το κυκλικο σχημα το οποιο αναφερεται σε 2D. Και η εικονα που εχουμε για τη Γη απο την εποχη του Γαλιλαιου κι επειτα, δεν ειναι κυκλικη. Ειναι σφαιρικη!!

Τελος παντων... αλλο ειναι το θεμα...

....λοιπον... Δεν ειναι ΟΥΤΕ σφαιρικη.

Ειναι ελλειψοειδης!! Ενα απο τα ψιλα γραμματα στα βιβλια της φυσικης, που σιγουρα ξενερωσε ανερχομενους επιστημονες ανα τον κοσμο. 

Δηλαδη δεν ειναι σαν αυτο:

Ειναι σαν αυτο:

(Νταξει, οχι και τοσο, το γαμησα λιγο, αλλα καταλαβατε...)

Οι μαθητες της θετικης και της τεχνολογικης κατευθυνσης ηταν πιο τυχεροι, αφου ζητουνταν να θεωρησουν τη Γη ως τελεια σφαιρα στους υπολογισμους τους.

Σε περιπτωση που θες να κανεις καποια nerdy η σοβαρη ερευνα ομως, δεν μπορεις να κανεις τιποτα με μονα στοιχεια το R και την περιμετρο που αρκουσαν για να εχεις το εμβαδο μιας μπαλιτσας. Ενα 3D ελλειψοειδες σχημα ειναι σιγουρα πιο παλουκι, και προσθεσε το γεγονος οτι δεν βλεπουμε τιποτα λειο τριγυρω μας, οποτε θα επρεπε να υπολογιστει και το σφαλμα στα grad.

Αστο στους επιστημονες καλυτερα.... εμεις δεν ειμαστε κοροιδα...

Δεν προφερεται «Λολ». Βασικα, δεν προφερεται καν

Αυτη η ιντερνετικη αργκο, μας βοηθησε να αμεσοποιουμε διαφορα κλισε, και μας δημιουργησε την εντυπωση οτι μπορει να μας βοηθησει και στον προφορικο λογο. Μεγα λαθος!! Ειδικα οταν εισαι ελληνοφωνος!!

Το γνωστο αγγλικο ιντερνετικο κλισε “lol” προφερεται... «Ελ-Οου-Ελ». Οχι «λολ». Το καταλαβες κατοχε του Proficiency Certificate στα greeklish;;

Εξαλλου, αν δεν το χεις ακουσει ποτε σου, ειναι επειδη δεν νομιζω οτι οι αγγλοφωνοι ΛΕΝΕ το εν λογω ρητο. Ειναι τελειως ηλιθιο αυτο που κανει η ελληνικη trendo-νεολαια να ΛΕΕΙ «λολ». Οταν γελαει ενας φυσιολογικος ανθρωπος, δεν φωναζει ουτε «λολ» ουτε «Ελ-Οου-Ελ», ουτε «Laughing Out Loud». Απλα γελαει!! Get over it!!

Γι αυτο, «λολ» καλυτερα να προφερεις μονο το "League Of Legends". Ειδικα οταν η προφορα στην καθημερινη ομιλια των αγγλικων internet memes (“lol”,”omg”,”roflmaoz”) σε κανει να ακουγεσαι σαν πιθηκος εκπαιδευμενος γλωσσικα απο ιερογλυφιτες των Καλαχαρι.

H στρουθοκαμηλος δεν στρουθοκαμηλιζει

Ενας απο τους καλυτερους λογους για να νιωθουμε περηφανοι για τη νοημοσυνη του ανθρωπινου ειδους, ειναι οταν εχουμε στοιχεια για να υποτιμουμε την νοημοσυνη των ζωων.

Ο πασιγνωστος «στουθοκαμηλισμος» ειναι ενας απο αυτους. Ειναι επισης απο τους πιο ωραιους χαρακτηρισμους απεναντι σε οσους θεωρουμε κουτοπονηρους.

Προς απογοητευση της ανθρωπινης περηφανειας,  ειναι μυθος!! Καμια ερευνα δεν εχει αποδειξει οτι η στρουθοκαμηλος βαζει το κεφαλι της στο χωμα οταν αισθανεται κινδυνο. Φαινεται ετσι, οταν σκυβει για να χωνεψει το κολατσιο. Αντιθετως, οταν αισθανθει κινδυνο, τρεχει πιο γρηγορα κι απο τον Σισε. Αν δεν μπορει να ξεφυγει, απλως χαμηλωνει το σωμα της για να μοιαζει με λοφισκο.

Τοσο χαζη... που τετοια stealth τακτικη, ουτε ο Solid Snake δεν σκεφτεται αυθορμητα!!

Αυτα που διαβασατε μπορουν να σας φανουν χρησιμα (ενα καθημερινο φαινομενο βρε παιδι μου, που μπορει να συμβει σε ολους...) αν εκει που περπατας στο δρομο, ερθει ενα λιονταρι και σε περασει για στρουθοκαμηλο, και αρχισει να σε κυνηγαει, μην νομιζεις οτι θα καταφερεις κατι με αυτο που εχεις στο μυαλο σου:

 Εσυ εισαι σχετικα ασφαλης....

 

Εσυ εισαι πολυ ασφαλης...

Eσυ... καλη διασκεδαση!!

Πολλα απο τα ονοματα ξενων παικτων τα προφερεις λαθος

Μαθε το επιτελους: Δεν ειναι ολες οι ξενες γλωσσες αγγλικα!! Καθε γλωσσα εχει τους δικους της κανονες γραφης για τα ονοματα. Ποσες φορες επαιζες fm, και επειδη δεν ειχες σχολιαστη, αποκαλουσες «Αραουτζο» η «Αρογιο» τον Araujo, η «Ματσο» τον Macho. Δυστυχως, δεν ειμαστε τελειοι ουτε με τις ‘επισημες’ ονομασιες των ΜΜΕ που δεν γνωριζουν τη γλωσσα.

Οπως ειχε γραψει καποτε ο Αντωνης Πανουτσος «Η ορθη προφορα στο ονομα ενος ξενου ποδοσφαιριστη, ειναι αυτη που θα πει πρωτος ο δημοσιογραφος που θα τον συναντησει στο αεροδρομιο». Συχνα λοιπον, υπηρξε συγχηση, η και παρερμηνευση στα ονοματα μερικων ξενων, και καποιες φορες σπουδαιων παικτων. 

Ετσι, παικτες που λατρεψες, οπως ο Βαρζιχα, η ο Ανκρουμ (στο μπασκετ), εχεις μαθει εξ αρχης και παντοτινα να τους λες λαθος (Βαζεχα και Ινγκραμ αντιστοιχα). Και για να μην λες οτι γινονται μονο στην Ελλαδα, ο Κροιφ στην πραγματικοτητα λεγεται Κραουφ, και ο Σεφτσενκο λεγεται Τσετσενκα.

Εγω προσωπικα, ακομα δεν μπορω να χωνεψω οτι ο Kallstrom προφερεται Σελστρεμ. Επισης, μπορει να ξερω τη σωστη προφορα παικτων οπως του Βαζεχα, αλλα ειναι τοσα τα χρονια που και ο ιδιος πρεπει να το εχει παραδεχτει, ωστε δεν μου παει να τον λεω αλλιως για να το παιξω γλωσσολογος.

Κατα τα αλλα, σε γενικες γραμμες ο στρουθοκαμηλισμος μας (βλ. παραπανω) ειναι τετοιος, που και ο δημοσιογραφος πολλες φορες δεν αποδεχεται τη σωστη προφορα των ονοματων. Εχω ακουσει απο σχολιαστη μεχρι και τη γελοια δικαιολογια «Εμεις δεν ειμαστε Κροατες/Γερμανοι να εχουμε τους κανονες προφορας τους. Ετσι ακουγεται καλυτερα».

Οχι σταρχιδιστη δημοσιογραφισκε, ο ανθρωπος εχει συγκεκριμενο επωνυμο!! Κι εσυ που μεταδιδεις ΕΠΙΣΗΜΑ σε καναλι που βλεπει εκατομυρια κοσμος, υποχρεουσαι να μπερδεψεις τη γλωσσα σου, μεχρι να τον πεις ΕΠΙΣΗΜΑ, οπως θα ηθελες να γινεται και με το δικο σου επωνυμο. Δεν λεω να πιασεις περιεργους φθογγους και προφορες των ξενων. Εχει διαφορα το να μην μπορεις να τον προφερεις ορθα, απο το να μην θελεις.

Και κανεις δεν σε ρωτησε αν το επωνυμο ειναι φτιαγμενο για να το προφερεις ανετα. Σωστα κυριε Θεοφιλοπουλε με τις 6 συλλαβες;; Αμα ειναι, να σε λεω "Μαρια", που ακουγεται καλυτερα...

Το ιδιο ισχυει και για τους ξενους σχολιαστες. Δεν με πειραζει οταν λενε «Κχαρίστεαςςςς» γιατι ετσι μπορουνε. Οταν ομως ακουω «Παπαστάπουλος» μου ρχεται να ταξιδεψω μεχρι τα περιξ, και να τους βαλω χαλικια στο στομα, σαν τον Δημοκριτο, μεχρι να το πουν νερακι: «Παπασταθοπουλος» λεγεται ρε ανθρωπε!! Εστω, οπως μπορεις εσυ: «Παπα-στα-το-πουλο»!! 3 δευτερολεπτα σαλιο ειναι!!

Τελος να ξεκαθαρισω και κατι αλλο: Ενα καλο που μου εχει κανει η ασχολια με τα ποδοσφαιρικα, ειναι οτι μεσα απο ονοματα παικτων/ομαδων εχω αποκτησει εγκυκλοπαιδικες γνωσσεις. Χωρις να ξερω γρι απο Κροατικα ας πουμε, εχω μαθει οτι το σλαβικο C παντα προφερεται «Τς». Οχι «Κ». Ετσι, ο Covic ειναι «Τσοβιτς» οχι «Κοβιτς». Και ειναι «Μπιστσαν» δεν ειναι «Μπισκαν». Και ο Κροατης που αγωνιζεται αυτη τη στιγμη στον Αρη, ειμαι βεβαιος πως αν τον ρωτησεις το ονομα του, δεν θα σου πει «Τσεζαρεκ», αλλα «Τσεζαρετς». Οπως λεμε «Κατανετς». 

Δεν υπαρχουν πρασινα αλογα... Ουτε τιρκουαζ!!

Ολοι λιγο-πολυ θα εχουμε χρησιμοποιησει τη γνωστη ειρωνικη εκφραση. Πχ «Ο κορυφαιος επιθετικος ηταν ο Ροναλντο. Μπατιστουτα και πρασινα αλογα...». Και μαλιστα η εκφραση χρησιμοποιειται και επισημα πλεον (η πρωτη φορα που το διαβασα ηταν σε κομικ). Δηλαδη, «πρασινα αλογα» οπως λεμε «πουτσες μπλε»...

...ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ!! Η κανονικη εκφραση ειναι «πρασσειν αλογα». Φυσικα, αυτο το λαθος το κανουν ολοι, γιατι οχι και οι δημοσιογραφοι.

Η μονη κανονικη χρηση που μπορω να σκεφτω για τη φραση «Πρασινα Αλογα», ειναι για κατι ξενερωτα ονοματα σε ελληνικες εντεχνοροκ μπαντες (πχ «Κοκκινα Χαλια», «Κιτρινα Ποδηλατα»)

.................

Α, κι ομως... Το αστειο ειναι οτι υπαρχει μπαντα... με το ονομα «Πρασσειν Αλογα»!!

Spot the irony

Δεν λεγεται «εκσπερματωση»

Το ξερω ποσο ωραια και ζουμερη ειναι η λεξη "εκσπερματωση".

Ξερω οτι την αναφερεις συχνα (το ιδιο κι εγω).

Ξερω ποσο σου αρεσει να κανεις "εκσπερματωση" (...ναι, το ιδιο κι εγω).

Ξερω οτι κι αν εκανες κατι αλλο, θα ηθελες να το ελεγες κι αυτο "εκσπερματωση"

Ξερω οτι αν μπορουσες, θα μετονομαζες οτι βρισκεις και κανεις σε "εκσπερματώσεις".

Και τι ωραια που θα ηταν βασικα, αν ολος ο κοσμος λεγοταν "εκσπερματωση"!!

Και ερχεται η ξενερα: Δυστυχως, και οσες φορες το λεμε, λαθος ειναι.

Η σωστη λεξη κανονικα ειναι "εκσπερμάτιση". Με "Γιωτα"!! Και ο πληθυντικος ειναι "εκσπερματίσεις". Πολυ πιο αηδια, αλλα ετσι ειναι.

Οποτε, πες το λαθος. Αλλιως πεστο "χυσιμο" καλυτερα.

Το ονομα Κωνσταντινος δεν ειναι ελληνικο

Χμμμ... ποιοι μου μενουν πλεον να ξενερωσω;; ... Α ναι, οι εθνοθρησκοκαβλοι εχουν την τιμητικη τους. Μιλαω για οσους μας πρηζουν τα αρχιδια με την υπερηφανεια τους για τους "αρχαιους ημων προγονους" (μεγαλη ιστορια... πρεπει να το αναλυσω σε καποιο αρθρο) που φωτισαν την ανθρωποτητα στα χρονια της Αρχαιας Ελλαδας και του Βυζαντιου. Ειναι αυτοι που τρελαινονται να δινουν σε παιδια/εγγονια/βαφτηστηρια/χαμστερ ονοματα καθαρα ελληνικα, οπως πχ Αλεξανδρος, Ιασωνας, Αριστοτελης, Αγαμεμνων, Χειρωνας, Ιπποκρατης, Ιδομενεας, και.... Κωνσταντινος!!

Μαλιστα, το ονομα ειναι τοσο ελληνικο, που καλα-καλα δεν υπαρχει αγγλικος μετασχηματισμος του "Κωστα".

Φιλε μου Κωστα, θα εχεις αναρωτηθει ορθα, τι σημαινει το ονομα σου. Θα εχεις δει ποτε σου (εστω σε μια απο αυτες τις κακογουστες σελιδες στο fb) μια λιστα απο αρχαια ελληνικα ονοματα, και τη σημασια τους, οπου και αναρωτηθηκες που ειναι το δικο σου.

Σε πολλες λιστες δεν υπαρχει, γιατι απλουστατα δεν ειναι ελληνικο. Ειναι λατινικο!! Για να σου λυσω και την απορια, Costantine σημαινει «ευσταθης» (εξου και το αγγλικο “Constant”). 

Οσο για τον ιδιο τον Μεγα Κωνσταντινο, δεν ηξερε καν ελληνικα!! Τα ελληνικα εγιναν επισημη γλωσσα της αυκοκρατοριας πολυ αργοτερα.

Με αυτο τελειωσαμε για σημ...

Α, και το μαθες και το αλλο;;; Δεν λεγονταν ουτε Βυζαντινοι, εκ των υστερων ονομαστηκαν ετσι. Ηταν "Ανατολικη Ρωμαϊκη Αυτοκρατορια", και οι ιδιοι αποκαλουνταν "Ρωμαιοι". Εισαι ελευθερος να ψοφησεις τωρα.