Κατ αρχην, να πω πως οταν λεω «ζωη», εννοω την «πραγματικη ζωη».
Αυτο το αρθρο-φιλοσοφικος οιστρος ερχεται με αφορμη το οτι ολοι θα εχουμε ακουσει να μας λενε οι απανταχου φιλοσοφοι και wannabe ψυχολογοι «κανε ονειρα» «τα ονειρα ειναι το οπλο σου» «ζησε για ενα ονειρο κι ας ειναι η φωτια του να σε καψει», και αλλα τετοια μελο.
Απο την αλλη ποιον κοροιδευουμε;; Ονειρα και ζωη ειναι τις περισσοτερες φορες πραγματα αντικρουομενα!!
Τελικα, τι να κανω;; Να προσπαθω να μην σκεφτομαι τιποτα, και να συμβιβαζομαι με τις χαρες της αληθινης ζωης;; Η να πω «γαμω την π...να την πραγματικοτητα», και να χαθω σε οτι τραβαει η φαντασια μου;;
Εδω σας θελω, παικτες των στοιχηματων, ξεχαστε Μαντσεστερ και Μπαρτσελονες (αυτη σιγουρα θα κερδιζει...), και παμε σε ενα πιο αμφιρροπο ματς: Με τι απο τα δυο κερδιζει ο ανθρωπος τον αγωνα του;; Ζωη η ονειρα;;
Γιατι να το παιξω '1';;
Τα ονειρα αξιζουν μονο οταν «κανεις ονειρα», και οχι οταν «ζεις μεσα στα ονειρα». Υπαρχει διαφορα σε αυτο. Ξερω πως ειναι να ζεις στα ονειρα, το εχω ζησει (και το ζω ακομα) απο πρωτο χερι. Τα παντα γινονται με γνωμονα την αναγκη, και οταν κανεις ονειρα εχεις αναγκη να ζεις, ενω οταν ζεις στα ονειρα εχεις αναγκη να ονειρευεσαι.
Αμα θες την Jessica Alba (που λεει ο λογος), πρεπει να συμβιβαστεις με το οτι η καλυτερη που θα σου συναντησεις θα ειναι μια πιο μετρια, και αν υπαρχει η καλυτερη που θα συναντησεις, αυτη πιθανον να σε εχει χεσμενο. Αμα δεν γουσταρεις, οκ, κατσε και περιμενε να κατεβει η θεα Αφορδιτη να σου κατσει, μεχρι να βγαλεις ριζες...
Αντιστοιχα, ονειρευεσαι ενα κοσμο χωρις διαβασμα για τη σχολη, χωρις νοικοκυρεματα για το σπιτι, χωρις να σηκωνεις βαρη, κλπ. Μπορεις να μην τα κανεις, αλλα θα ζησεις τα επομενα χρονια της ζωης σου σαν χαραμοφαης, και με τη σταμπα του «ανεπροκοπου». Εναλλακτικα, ολο και καποια οικοδομη θα βρεις να βγαλεις το χαρτζηλικι σου.
Τι ωραια να ονειρευεσαι ομως ε;; Ειτε ορθιος, ειτε κοιμισμενος, αυτο που βλεπεις ουσιαστικα ειναι οι πιο αισιοδοξες σκεψεις για το πως θα εισαι εσυ και το περιβαλλον σου στο μελλον.
Οταν ξυπνησεις ομως;;;
Δεν λεω πως η πραγματικοτητα ειναι μονο δυστυχιες και δυσκολιες, αλλα ειναι ενα αναγκαιο κακο!! Σε αυτην ζουμε, σε αυτην αναπνεουμε, και σε αυτην θα βρουμε ανταποκριση σε οτι κανουμε.
Το θεμα ειναι οτι δεν γινεται να πραγματοποιησουμε κατι παραπανω απο τα ονειρα μας. Αυτο που ονειρευομαστε ειναι παντα αυτο που δεν εχουμε!! Και τι γινεται οταν το μονο που δεν εχουμε, ειναι αυτο που δεν μπορουμε;;
Και φτανω σε αυτο που ελεγα, οτι υπαρχουν 2 ειδη ανθρωπων: αυτοι που εχουν αναγκη να ζουν, και αυτοι που εχουν αναγκη να ονειρευονται.
Οταν εχεις αναγκη να ζεις
Γιατι συμβαινει: Σαν κοινος ανθρωπος, καταλαβες οτι εισαι θνητος, και βρηκες τη ζωη σου γεματη ατελειες και αβεβαιοτητα. Μονη επιλογη ειναι να κανεις θυσιες, και να συνηθισεις την πραγματικοτητα οπως ειναι.
Πως ενεργεις: Παλευεις για τη ζωη και τα συμφεροντα σου, και απολαμβανεις αυτα που σε ανταμοιβει η πραγματικοτητα, τιποτα παραπανω, τιποτα λιγοτερο.
Τι παραγεις: Συνηθως, οτι χρειαζεται για να διατηρηθεις εν ζωη, και να ικανοποιησεις τις αναγκες σου. Επισης, παραγεις αυτο που χρειαζεται η κοινωνια απο το εργο σου.
Οταν εχεις αναγκη να ονειρευεσαι
Γιατι συμβαινει: Ειτε εχεις πολυ περισσοτερα απο τους υπολοιπους, ειτε πολυ λιγα. Παντως δεν νιωθεις οτι γινεται να εχεις περισσοτερα. Ονειρευεσαι μονο πραγματα που ξερεις οτι ειναι τελεια, εντελως ψευτικα, αλλα δεν παραδεχεσαι οτι πρεπει να προσγειωθεις.
Πως ενεργεις: Συνεχιζεις να ονειρευεσαι και να παρακους τη λογικη σου, ελπιζοντας οτι θα διαψευστει η σκληρη πραγματικοτητα. Ενιοτε, κανεις καταχρησεις οσως διεγειρουν τη φαντασιωση σου αυτη, οπως videogames, η αλλου ειδους ‘υποκαταστατα’...
Τι παραγεις: Αερα κοπανιστο...
Αυτα οταν σκεφτομαι, λεω οτι τα καλυτερα ονειρα ειναι οι εφιαλτες. Καλυτερα να νιωθεις χαρουμενος οταν ξυπνας, παρα οταν ονειρευεσαι.
Γιατι να το παιξω '2';;
Οπως ειναι κατανοητο, η ζωη ειναι γεματη θυσιες, και πρεπει να βγεις απο τα ονειρα και τις επιθυμιες σου αν θες να ζεις κι αλλο. Το ερωτημα ειναι: Με ρωτησαν εμενα αν θελω να παραγω στη ζωη μου;; Εδω που τα λεμε, δεν με ρωτησαν καν αν ηθελα να γεννηθω... Γιατι λοιπον πρεπει οπωσδηποτε να ζησω τη ζωη;; Και γιατι να τη ζησω «επιτυχημενα»;; Θα το καταλαβω στην τελικη;;
«Τα ειπαμε Αλεξανδρε... οσο παλευεις στη ζωη, τοσο θα απολαυσεις τα ονειρα σου στο μελλον.»
Μονο που δεν ειναι τοσο απλο το πραγμα...
Οκ, ημουν καλο παιδι. Διαβασα τα μαθηματα μου και εγινα επιστημονας στο Χαρβαντ. Εφαγα το φαγητο μου και εγινα μεγαλος (σαν την παλια διαφημηση της Nestle). Εβγαλα χρηματα, ‘γεννανε’ σε επιχειρησεις, και τωρα χεζω 500ρικα. Γνωρισα την κοπελα της ζωης μου, και με πολυ ιδρωτα και κοπο, την εχω (βγαλει ζωντανος) ακομα. Τωρα, μπορω να ησυχασω απο την κωλο-πραγματικοτητα;;
Οχι, οι αναγκες που ικανοποιεις (πχ οι παραπανω), δημιουργουν ακομα περισσοτερες. Καλως η κακως, η ζωη δεν κερδιζεται, απλως διατηρειται.
Και (η ειρωνια...) οταν παρεις συνταξη, και πας ολος χαρα να παιξεις μπαλα ξεγνοιαστος (που το χες αχτι), στο πρωτο τροχαδι θα σε μαζευουν με το πιεσομετρο.
Αν το καλοσκεφτεις... ολοι αναρωτιωμαστε για ποιο λογο ζουμε... Δεν υπαρχει «λογος»!! Ειμαστε ενας ζωικος οργανισμος που ετυχε να αναπτυχθει απο μορια και ατομα, σε ενα τυχαιο σημειο στο συμπαν. Γιατι να υπαρχει καποιος λογος για αυτο;; Ολα στο μυαλο μας ειναι!! Αμα ονειρευεσαι λεφτα ο λογος που ζεις ειναι τα λεφτα, αμα θες μια κοπελα ο στοχος σου ειναι αυτη, αμα θες στοργη και ηρεμια... κοκ. Και φυσικα, επειδη μεταβαλονται τα ονειρα, μεταβαλονται και οι λογοι.
ΚΑΙ με αυτην την προσεγγιση, φαινεται πως μπορεις να καταληξεις πετυχημενος.
Τι;; Μπορεις να ζεις χωρις να ονειρευεσαι;; Μπραβο, εισαι ενα σουπερ μορφωμενο, πανεξυπνο, εργατικο, και εποικοδομητικο ζομπι!!
Μπορεις να προχωρησεις με πραγματα που πανε αντιθετα με τα ονειρα σου;; Φυσικα και μπορεις, αμα σε κυνηγησουν. Και δεν εχω γνωρισει κανεναν που να μην το αντιμετωπιζει αυτο. Ομως, ποσο λιγοτερο ευτυχισμενος νιωθει αυτος που πεθαινει στον κοσμο του, απο αυτον που πεθαινει στον κοσμο μας;; Χμ... τελικα δεν ξερω...
Γιατι να το παιξω 'Χ';;
Γιατι να π...στικα αλληλοεξαρτωνται!! Ζωη και ονειρα εχουν ενα μισος και εναν ερωτα μεγαλο!! (τι ποιησεις γραφω παλι, πρωινιατικα...)
Για να ονειρευτεις θα πρεπει πρωτα να ζησεις. Με οτι καλο η κακο συνεπαγεται αυτο.
Και για να ζησεις, δεν μπορεις να ξεφυγεις απο αυτη τη γαμημενη τη στιγμη που θα φανταζεσαι, θα ονειρευτεις, και θα κανεις ενα ταξιδακι στον κοσμο σου.
Και απλα να ξερεις, πως αν θελεις να απαλλαγεις απο το ενα, θα πρεπει να απαλλαγεις και απο το αλλο.
Δεν παω για νομπελ λογοτεχνιας ρε παιδια, απλα τροφη για σκεψη δινω. (και μαλλον... καλοφαγατε!!)
Το μαθημα του Δοκτωρα alexk εφτασε στο τελος του, για σημερα... καλη σας μερα!!
